100019

• stosowanie domieszek uszczelniających do betonu, które nie powodują obniżenia jego wytrzymałości

Podobnie jak w przypadku rubingów żeliwnych, uszczelnia się wszystkie połączenia elementów żelbetowych

Niestety połączenia tubingów żelbetowych zdecydowanie odbiegają od skuteczności połączeń tubingów żeliwnych Mimo podobieństw tych połączeń występuje w nich zjawisko łdawiszowania, czyli nieciągłe rozwarcie styku podczas zginania pierścienia bądź luku Przyczyna tego zjawiska tkwi w następujących różnicach między tubingami żeliwnymi i żelbetowymi:

•    znacznie grubsze kołnierze tubingów żelbetowych zachowują się na styku jako elementy sztywne i zamiast się odkształcać ulegająjedynie obrotowi wokół jednej krawędzi,

•    klawiszowamu połączeń sprzyja również znaczna długość śrub łączących grube żebra żelbetowe, ponieważ ich bezwzględne wydłużenie znacznie wykracza poza przedział małych odkształceń sprężystych,

•    obrót połączenia (klawiszowanie) wokół jednej krawędzi wywołuje koncentrację naprężeń dociskających, niekorzystnych dla betonu, który ulega stopniowemu kruszeniu naruszającemu ciągłość konstrukcji

Aby zapobiec temu zjawisku, podejmuje się próby innego rozwiązania styków, na przykład, odejścia od przekrojów płaskich, zastępując je walcowymi (rys. 5.16), ale jak dotychczas nie znaleziono skutecznego rozwiązania i problem wymaga dalszych poszukiwań i badań naukowo-technicznych. Styki obudowy 2 tubingów żelbetowych osłabiają obudowę, a przede wszystkim istotnie naruszają jej szczelność, co ogranicza zakres jej zastosowania.