100049

- to nie tylko straty, ale przede wszystkim niebezpieczeństwo zasolenia wody, co stanie się przyczyną utrudniającą jej zamrożenie Im bardziej zasolone wody, tym niższe temperatury solanki są niezbędne do zamrożenia górotworu Z kolei większe obniżanie temperatury wiąże się z większym zapotrzebowaniem na energię i większym kosztem budowy. Z właściwym doborem różnicy temperatur górotworu i solanki oraz z szybkością jej przepływu związana jest również grubość płaszcza zamrożonego górotworu. Im płaszcz jest grubszy i bardziej jednorodny, tym bardziej skutecznie chroni wyrobisko lub wykop.

Po wykonaniu konstrukcji podziemnej górotwór rozmrażamy przez wprowadzenie do otworów wiertniczych ogrzanej cieczy lub odłączamy mrożenie i pozostawiamy płaszcz naturalnemu procesowi rozmrażania, w wyjątkowych przypadkach mrożenie może pozostawać jako stały proces stabilizacji górotworu.

Cementacja jest najbardziej rozpowszechnioną metodą trwałej stabilizacji górotworu. Górotwór jest w tym przypadku traktowany jako miejscowe kruszywo, które nasycone zaczynem cementowym zamienia się w beton, w zeskalony masyw. Iniekcja zaczynu może się odbywać pod małym ciśnieniem z zachowaniem struktury górotworu lub pod wysokim ciśnieniem z naruszeniem jego struktury. Iniekcję cementu można wykonywać zarówno w gruntach nawodnionych, jak i sypkich. Jedynym ograniczeniem jest pojemność masywu i skuteczność cementacji. Nadmierna pojemność masywu przyczyni się do zbyt wysokich kosztów robót iniekcyjnych, a nadmierna drożność lub intensywny naturalny przepływ wody może uczynić cementację całkowicie nieskuteczną. Iniektowany zaczyn będzie wiązał i uszczelniał zupełnie inne miejsca niż zakładano albo może wypływać na zewnątrz górotworu, np. do rzeki czy na powierzchnię terenu

Cementacja niskociśnieniowa ma charakter grawitacyjnego rozprowadzania zaczynu cementowego w porach gruntu wokół rury perforowanej wprowadzonej do masywu gruntowego. W takich przypadkach