100546

PIĘKNO

Trzy podstawowe wartości: prawda, dobro, piękno.

Piękno jest wyrazem szacunku dla odbiorcy. Od czasów starożytnych piękno obok dobra jest wartością aksjologiczną (nauka o wartościach). Piękno należy do estetyki, ale jest też zmazane z etyką. Jeśli co nie jest prawdziwe i dobre, nie może być piękne Starożytni Grecy zespolili pojęcie dobra i piękna i stworzyli wspólny tennin Kalokagalhia. Platon - Potęga Dobra schroniła się w naturze piękna.

Uniwersytety stworzy! Kościół Katolicki

Piękno jest jednym z imion Boga - św. Tomasz z Akwinu. Rozum jest u podstaw całego myślenia. Tomasz przyjął od filozofii greckiej 3 wamnki piękna:

•    Proporcjonalność - harmonia

•    Całkowitość - doskonałość wykończenia

•    Zupełność - blask formy

W przypadku informacji te wszystkie wartości są ważne Piękno powinno wyrażać również treść przekazu. Jeśli piękno nie prowadzi do dobra, jest pozornym pięknem Żyjemy w świecie pozorów. Piękno podobnie jak wiara chce przybliżyć prawdę o rzeczywistości. Jest wyrazem tego, że pokazuje jakąś wartość - oznacza miłość do prawdy i dobra. Piękno ma być budowaniem człowieczeństwa w człowieku Słowo stało się ciałem i stało się pięknem Piękno jest pięknem w sztuce - zasadnicza jest intencja tego, co chcemy przedstawić Piękno jest pięknem, gdy jest prawdziwe i szanujące ludzką godność. Kontemplacja - sztuka da się podziwiać, a nie wywołuje dodatkowych bodźców w człowieku. Szczególnym zafałszowaniem obrazu piękna ludzkiego ciała jest przekaz pornograficzny i pomowizja, bo narusza osobowy i antropologiczny status ciała Taki przekaz to pęknięcie antropologiczne. Ciało zostaje zredukowane do roli przedmiotu użycia. Przekaz ten nie wyrasta z kontemplacji, ale z utylitaryzmu. „Artystyczna wolność” występuje do momentu, gdy nie narusza dobra antropologicznego.