111505

jednostek tzn. osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy określona w tym akcie sytuacja. Obowiązuje w całości we wszystkich państwach członkowskich. Stosowane wprost i bezpośrednio co oznacza, że nie wymaga dodatkowych zabiegów wdrażających je do prawa krajowego. Można się powoływać przed organami administracyjnymi i sądowymi państw członkowskich na równi z przepisami prawa krajowego. W sytuacji gdy prawo krajowe jest sprzeczne z przepisami danego rozporządzenia przepisy rozporządzenia mają pierwszeństwo stosowania przed prawem krajowym. Rozporządzenie jest stosowane najczęściej w tych dziedzinach funkcjonowania UE w których uzasadnione jest pełne ujednolicanie prawa państw członkowskich np. wspólna polityka rolna.

Dyrektywa - wiążę wyłącznie państwa członkowskie i tylko te do których jest skierowana. Nie są adresatami dyrektywy inne podmioty prawa ( w tym jednostki osoby fizyczne lub prawne). Zgodnie z art. 288 ust. 3 traktatu o funkcjonowaniu UE dyrektywa wiąże co do określonego celu pozostawiając państwom członkowskim pewien zakres swobody co do wyboru form i środków jego realizacji. Inaczej niż w przypadku rozporządzenia przepisy dyrektywy nie są bezpośrednio stosowane. Państwo członkowskie w celu wykonania dyrektywy zobowiązane jest do wydania przepisów ustawowych wykonawczych lub administracyjnych mających na celu jej wdrożenie. Zgodnie z orzecznictwem trybunału sprawiedliwości nie stanowi poprawnego wzdrożenia dyrektywy, samo jej stosowanie. Dyrektywa określa termin wdrożenia do porządków prawnych państw członkowskich. Z reguły jest to okres od 1 do 3 lat od uchwalenia dyrektywy.

Decyzja - zgodnie z art. 288 ust. 4 traktatu o funkcjonowaniu UE decyzja obowiązuje w całości tych do których jest adresowana. Jest ona instrumentem prawnym stosowanym w konkretnych przypadkach. Decyzja może mieć charakter indywidualny - skierowana jest wówczas do wskazanego adresata. Adresatami decyzji mogą być zarówno państwa członkowskie jak i jednostki tzn osoby fizyczne lub prawne. Instytucje UE mają również możliwość wydawania decyzji nie wskazujących adresatów. W porządkach prawnych państw członkowskich decyzji indywidualnej odpowiadają akty administracyjne.

Zalecenia i opinie - nie mają mocy wiążącej jako takie nie podlegają kontroli legalności ze strony trybunału sprawiedliwości. Znaczenie zaleceń o opinii polega przede wszystkim na wyrażeniu przez instytucje UE swojego stanowiska w określonych sprawach oraz na promowaniu postulatów co do zachowania się adresatów tych aktów. Adresatami zaleceń i opinii mogą być zarówno państwa członkowskie jak i osoby fizyczne lub prawne. Zalecenia są przyjmowane przez komisję , radę europejską i bank centralny. Natomiast opinie mogą być przyjmowane przez wszystkie instytucje Unii i są najczęściej wykorzystywane w stosunkach między samymi organami Unii wyrażającymi stanowisko w określonej sprawie. O ile opinia wyraża tylko stanowisko czy ocenę w