114414

Analiza badań epidemiologicznych wskazuje, że swoiste zaburzenia osobowości (zgodnie z mianownietwem ICD-10) występują u około 2,l%-l,8%populacji, ale nieco częściej u ludzi młodych i mężczyzn.

Oburzy z różnymi postaciami zaburzeń osobowości stanowią 5-8%wszystkich zgłaszających się po pomoc do lekarzy różnych specjalności oraz 7,4-50%osób hospitalizowanych w szpitalach psychiatiycznych, przy czym procentowo mężczyzn jest wszędzie 3-3 razy więcej. Podawane dane mają jedynie charakter orientacyjny, gdyż w poszczególnych badaniach stosowano różne kryteria i metody diagnostyczne.

W przeciwieństwie do poważnych kontrowersji dotyczących osobowości dyssocjalnej, panuje na ogół powszednia zgoda co do czynników warunkujących powstawanie pozostałycłi postaci klinicznych swoistych zaburzeń cech osobowości.

Oprócz temperamentu, traktowanego jednak jako mniej ważny komponent, za podstawowe elementy patogenetyczne przyjmuje się czynniki społeczno-kulturowe, a więc przede wszystkim nieprawidłowości w przebiegu procesów wychowania (rodzina, szkoła) i socjalizacji, głównie w zakresie internalizacji norm społecznych, formowania hierarchii wartości, kształtowania wzorców zachowania się i funkcjonowania w rolach społecznych itp.