116882

(Platon bowiem to tyle co szerokoplecy). Otrzymał staranne wychowanie. Jako dwudziestoletni młodzieniec spotkał Sokratesa, w którego cieniu żył przez dziesięć lat. Wiele podróżował, czynił to co większość bogatych potomków wielkich rodów: objeżdżał greckie kolonie.

W czasie swoich podróży spotkał się z pitagorejczykami, po powrocie zaś, w 387 r. p.n.e. założył w Atenach szkołę, która była bractwem wybranych w ogrodzie poświęconym bogu Akademosowi. Szkołę te nazwano Akademią.

Duchowo związany z arystokracją, nie tylko pochodzeniem, ale również wizją świata, próbował ucieleśnić swoje idee jako doradca i nauczyciel tyrana Syrakruz, Diona. Pobyt u niego skończył się jednak dość szybko i Platon po powrocie do Aten poświęcił się już całkowicie działalności nauczycielskiej. Marzenia o realizacji państwa filozofów musiały go jednak prześladować przez całe życie, jeśli nawet pod koniec swych lat ponownie udał się do Syrakruz, tym razem na zaproszenie Diona Młodszego. Ale i ten pobyt skończył się niepowodzeniem. Nie było dlań pociechą, że w dalekim Assos rządzili jego uczniowie i to rządzili sprawiedliwie, chciał niewątpliwie swój ideał państwa zrealizować w tej największej kolonii greckiej na Sycylii.

Olbrzymia większość jego pism ma formę dialogów, o których mówi się, że mogą stanowić teksty teatralne. Sama forma literacka dialogu nie była rzeczą nową. Platon wykorzystał umiejętność dyskusji dialektycznych, doskonaloną przez Sokratesa i sofistów. W przeciwieństwie do systematycznego wykładu forma dialogu, mistrzowsko rozwinięta przez Platona, ułatwiała przedstawienie różnych punktów widzenia, odzwierciedlała także bogactwo myśli i refleksji teoretycznej, przez wprowadzenie zaś elementów dramatycznych uwypukla określone momenty i koncepcje. Platon był pierwszym filozofem, który dysponował już ukształtowanym i wyraźnym słownictwem filozoficznym.