120617

obligacji bo nie mają z czego. I teraz co z robić z tymi obligacjami, zwłaszcza, że wielkie banki Niemieckie i Francuskie je kupiły, a wiadomo, że Grecja ich nie wykupi w całości,

najwyżej w i . Choć wydawało się i potwierdzały, to agencje ratingowe, gdy już jest wspólna

waluta i ktoś do niej wejdzie, to już nie będzie takich kłopotów z wykupem obligacji. To zaufanie do obligacji różnych krajów z Unii Europejskiej wiązało się z oceną agencji ratingowych, które wystawiały odpowiednie oceny krają, od AAA+ w dół. Wariant oceny „C”, „CC”, „CCC” to nadal wariant inwestycyjny, ale bardzo ryzykowny. Agencje ratingowe tymi ocenami wywoływały to, że im niższa ocena tym dochód musiał być większy. Najgorsze oceny tych agencji były gdy była wystawiona ocena „D” lub „DD”, to już tak zwane obligacje śmieciowe.

Drugie ryzyko - to jest ryzyko stóp procentowych:

a)    dochodowa (kosztowe) - dotyczy głównie obligacji o zmiennym kuponie;

b)    cenowe lub inwestycyjne stóp procentowych.

Przykład do podpunktu do powyższego podpunktu b (dane z zadaiua z pierwszego wykładu)

r	YMT	Ck	Wn
6%	4	1082	1000
6%	5	1035	1000
6%	6	1000	1000
6%	7	966	1000
6%	8	934	1000

j.80

'lOUi,    j.0 U*

Wyjaśnienia co wynika z powyższego wykresu:

Im dłuższy okres do wykupu tym zmiany cen w wyniku zmiany rynkowych stóp procentowych większe i to się nazywa ryzyko inwestycyjne, albo cenow^re stóp procent owych. Na powyższym wykresie widać, że:

Po pierwsze.

Zmiany rynkowych stóp procentowych wywołują odwiotne co do kierunku zmiany cen (market value) obligacji o stałym dochodzi.

Po drugie.