123601

pojęciem kleju rozumie się substancję, która dzięki swojej przyczepności (adhezji) i wewnętrznej spoistości (kohezji) tęczy materiały nie wywołując zasadniczej zmiany łączonych powierzchni. Miejsce połączenia klejem elementów nosi nazwę złącza klejowego, warstwę kleju łączącą dwa elementy nazywamy spoiną klejową. Proces wiązania kleju w efekcie którego uzyskujemy spoinę klejową nieodwracalnie stałą, nazywamy utwardzeniem kleju. Celem zainicjowania i przyspieszenia procesu utwardzania dodaje się do kleju odpowiednie substancje lub ich mieszaniny zwane utwardzaczem.

Wytrzymałość złącza klejowego mierzy się naprężeniem, przy którym następuje zniszczenie spoiny klejowej lub łączonego materiału. W zależności od kierunku działania siły niszczącej w stosunku do klejonych powierzchni rozróżnia się wytrzymałość:

-    na odrywanie

-    na ścieranie

-    na odzieranie

Klejenie jest możliwe dzięki adhezji i kohezji. Rozróżnia się adhezję mechaniczną i właściwą. Adhezja mechaniczna polega na wnikaniu kleju w mikroszczeliny na powierzchni łączonych elementów i mechanicznym zakotwieniu cząstek kleju. Ten mechanizm łączenia leży u podstaw łatwości klejenia materiałów porowatych (drewno, skóra itp.). Adhezja właściwa daje możliwość łączenia materiałów o gładkiej i spójnej powierzchni (metale szkło, tworzywa sztuczne). Istnieje kilka teorii próbujących wyjaśnić zjawisko adhezji właściwej.

jeżeli adhezja jest wynikiem oddziaływania pomiędzy cząsteczkami kleju a powierzchnią łączonych elementów, to kohezja określa siły działające wewnątrz spoiny.

Spawanie i zgrzewanie jest możliwe tylko dla tworzyw termoplastycznych, dla których zjawisko termodyfuzji leży u podstaw procesu tworzenia trwałego połączenia. Nagrzewanie łączonych powierzchni kilkadziesiąt stopni powyżej temperatury topnienia lub płynięcia na tyle zwiększa ruchliwość makrocząsteczek, że możliwe jest ich przemieszczenie i silne zbliżenie. Można przyjąć, że warunkami uzyskania połączenia odpowiedniej jakości są: