123611

Wprowadzenie:

Drewno jako materiał konstrukcyjny znane jest od tysięcy lat. Jest naturalnym kompozytem o włóknistej strukturze. Jest również dobrym izolatorem zarówno cieplnym jak i akustycznym i charakteryzuje się znakomitą zdrowotnością w kontaktach z człowiekiem. Jego dużą zaletą jest także stosunkowo szybka odnawialność. Mimo swych zalet drewno posiada jednak wady: jest łatwopalne, nieodporne na czynniki atmosferyczne i biotyczne oraz charakteryzuje się anizotropią budowy.

Rozwinięcie:

Kompozyty drzewne najczęściej składają się z rozdrobnionego w różny sposób drewna jako składnika głównego oraz spoiwa, który zwykle są syntetyczne żywice z grupy duroplastów: aminowe lub fenolowe oraz niektóre spoiwa nieorganiczne. Większość takich tworzyw to materiały płytowe, a stopień rozdrobnienia drewna określa typ kompozytu.

Podstawowe typy kompozytów drewnopochodnych:

•    Kompozyty wytwarzane z forniru. Chronologicznie najstarsze.

Otrzymywanych    poprzez    sklejenie    cienkich

warstw(fornirów)uzyskanych przez mechaniczne skrawanie drewna. Najpopularniejsze kompozyty z tej grupy to sklejka i lignofol. Zastosowanie: meblarstwo, budownictwo, transport.

•    Kompozyty wytwarzane z wiórów. Uzyskiwane z wiórów otrzymanych poprzez mechaniczne skrawanie drewna, sklejonych syntetyczną żywicą lub spoiwem mineralnym. Najpopularniejsze są płyty wiórowe. Zastosowanie: meblarstwo i budownictwo.

•    Kompozyty wytwarzane z masy włóknistej. Głównym składnikiem potrzebnym do ich wytworzenia jest drewno rozdrobnione(tzw. zmielone)w obecności pary wodnej do postaci masy. Najpopularniejsze są płyty pilśniowe. Zastosowanie: budownictwo i meblarstwo.