46440

Dojście Adolfa Hitlera do władzy w cale nie musiało jeszcze oznaczać wybuchu II wojny światowej. Jednakże w świetle jego nacjonalistycznego i rewizjonistycznego programu oraz ideologii nawołującej do zdobycia siłą przestrzeni życiowej, stawało się to o wiele bardziej możliwe niż dotychczas.

O Niemiecki rewizjonizm

Hitler od początku swojego urzędowania zmierzał do zniesienia ostatnich ograniczeń krepujących Niemcy. Już w czerwcu 1933 r. ogłosił, że kierowane przez mego państwo nie będzie spłacać odszkodowali wojennych. Na Konferencji Rozbrojeniowej Ligi Narodów, w cztery miesiące później, delegacja niemiecka zażądała równouprawnienia w dziedzinie zbrojeń. W końcu. 19 października. Hitler wyprowadził Niemcy z Ligi Narodów.

Równocześme naziści rozpoczęli odbudowę potencjału militarnego Niemiec. Powstała Rada Obrony Rzeszy i Komitet Obrony Państwa, przywrócono też obowiązek powszechnej shiżby wojskowej, a Reichswehra została zastąpiona przez Wehrmacht.

o Brytyjso-iiieiniecki układ morski

Na zachodzie obserwowano ten proces z rosnącym niepokojem. Brytyjczycy próbowali jeszcze w jakiś sposób ograniczyć gwałtowny wzrost niemieckiego potencjału militarnego. W czerwcu 1935 r. zawarto memiecko-brytyjski układ morski, który stanowił, że marynarka wojenna Niemiec może osiągnąć 35% tonażu floty brytyjskiej (Royal Navy), a w dziedzinie okrętów podwodnych 100%. W istocie porozumienie to utwierdziło tylko Hitlera w jego linii postępowania, pokazując, że zachodnie mocarstwa już zaakceptowały rosnącą pozycję Niemiec.

O Koniec skrupułów - dyktatura Hitlera

Tymczasem Hitler sięgnął w kraju po jednowładztwo. Po śmierci Hindenburga w 1934 r. połączył on w swoim ręku funkcję prezydenta i kanclerza, przyjmując tytuł wodza ■ fiihrera Pozbył się opozycji, delegalizując wszystkie partie poza NSDAP oraz KPD. W wyniku tzw. nocy „długich noży” wyeliminował także wewnętrzną opozycję w mchu nazistowskim - w SA (Sztafetach Ochronnych). Całkowite przejęcie kontroli przez Hitlera nad środkami przymusu, również tajną policją, sprawiło, że jego władza stała się niepodważalna. Teraz mógł sobie pozwolić w Niemczech na wszystko.

Nadszedł więc czas na realizację kolejnego kroku - utworzenie jednego narodu niemieckiego, zespolenie w ramach Wielkoniemieckiej Rzeszy wszystkich ziem, na których znajdowały się mniejszości niemieckie i do któtych Niemcy mogli rościć sobie prawa. W istocie nie chodziło o nic innego jak podbój i rozszerzenie strefy wpływów. Pierwszym posunięciem w tym kierunku było wkroczenie oddziałów Wehrmachtu do zdemililaryzowanej Nadrenii w marcu 1936 r. Oznaczało to wypowiedzenie traktatu z Locarno z 1925 r. Mocarstwa zachodnie jednak nadal nie reagowały.

O I nip er i.di/III faszystowski

W tyle za Niemcami i Japończykami nie zamierzał pozostawać także włoski dyktator - Benito Mussolini. Snuł fantastyczne plany wskrzeszenia dawnego imperium rzymskiego. W 1935 r. Włochy dokonał)’ aneksji Etiopii. Nie spotkała się ona z właściwą reakcją Ligi Narodów. Sankcje gospodarcze okazały się nader wątpliwą karą, zwłaszcza, że nie wszyscy ich przestrzegali. Na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej, w kwietniu 1939 roku. Włochy wzbogaciły się o kolejną zdobycz - Albanię.

O Asesorzy jednoczą siły

Nie trzeba było zbyt długo czekać, by doszło do porozumienia między państwami zainteresowanymi agresywną polityką i zburzeniem porządku wersalskiego. W listopadzie 1936 r. powstał przy udziale Niemiec i Japonii tzw. pakt antykoniinternowski Państwa te zdecydowały się prowadzić wspólną walkę przeciwko Komintemowi, co w istocie tożsame było ze zwalczaniem wpływów Związku Radzieckiego. Celem stworzenia paktu było też uśpienie czujności Zachodu i wykazanie, że to ZSRR jest głównym przeciwnikiem.

Równolegle w 1936 r. doszło do porozumieiua memiecko-włoskiego. które dało początek osi Berlin-Rzyni. W następnym roku Włochy przystąpiły do pakni antykominternowskiego Jeszcze w 1936 r. Hitler i Mussolini podjęli wspóbią interwencję w wojnie domowej w Hiszpanii, wspomagając siły gen. Francisco Franco. Po drugiej stronie konfliktu zaangażował się Związek Radziecki. Zachód po raz kolejny pozostał bierny i nie interweniował w celu obrony ustroju republikańskiego w Hiszpanii.

O Kolejne sukcesy Hitlera i fiasko polityki appeaseinentu

III Rzesza była gotowa do podjęcia decydującej rozgrywki o przestrzeń życiową. Po zajęciu Nadrenii w 1936 r. przyszła kolej na ojczyznę fOhrera - Austrię. Hitler postawił rządowi austriackiemu twarde żądania. Fiihrer nie zamierzał jednak czekać na ich realizację i 12 marca Wehrmacht dokonał Anschhissu Austrii. Proklamowano wówczas powstanie Rzeszy Wielkoniemieckiej tzw. Grossdeutsdiland. Państwa zachodnie pozostały bierne.