47259

W przedstawionym modelu brakuje jednak czasu - przebiegu działania. Model ten to dechronologizacja narracji Nie pozwala uchwycić przepływu czasu.

GERARD GENETTE - poszukiwał czegoś co nazywa się narracją minimalną. Ustalił, źe jeśli coś przechodzi z A do B, to już jest zdarzenie, a zdarzenie wymaga narracji.

CZAS PRZEDSTAWIAMY NA TRZECH OSIACH:

1 PORZĄDKU - sekwencja, układ może toczyć się wg naturalengo porządku,a le może też być poddany modifikacjom

2    PRĘDKOŚCI - przyspieszenie bądź spowolnienie przebiegu wydarzeń

3    CZĘSTOTLIWOŚCI - powtarzalność zdarzeń, która nie ma związku z ich rzeczywistym lub fikcyjnym rozwojem

Czas powieści jest niezależny od czasu rzeczywistego. Możemy zarządzać układem czasowym. KRYTYKA STRUKTURALNEGO PODJEŚCIA DO CZASU

Radykalna dechronologizacja czasu doprowadziła do reflekcji (Paul Ricoeuv - “Czas i narracja"). Achroniczność (bezczasowowść) nie pozwala powiedzieć prawy o doświadczaniu czasu przez człowieka Czas staje się ludzki wtedy, gdy zmienia się w opowieść narracyjną.

WEJŚCIE MIMESIS DO NARRACJI:

1 Poświadcz nie czasu.

2    Konfiguracja zdarzeń.

3    Rekonfiguracja zdarzeń.

4    Zęby opowiedzieć jakieś wydarzenie trzeba stworzyć narrację.

TOŻSAMOŚĆ NARRACYJNA - dzięki narracji można podtrymać tożsamość samego siebie