49900

NM-jest to kąt zawait pomiędzy pn częścią lim N-S magnetycznej a linią namiaru-jest wyrażany w systemie okrężnym podziału horyzontu obserwatora

Dewiacja kompasu- magnetycznego jest to kat zawarty pomiędzy północną częścią południka magnetycznego i północną częścią południka kompasowego jest (+) gdy południk kompasowy jest odchylony na wschód od południka magnetycznego i (-) gdy na zachód. Dewiacja nie powinna wynosić więcej niż 10°

KK-jest to kat na płaszczyźnie horyzontu obserwatora. zawarty pomiędzy północną częścią południka kompasowego a dziobową częścią linii symetrii okręt u; Uczony w systemie okrężnym podziału horyzontu obserwatora

NK- jest to kąt zaw arty między pn częścią południka kompasowego a linią namiaru . jest on wyrażany lówiueź w systemie okrężnym SPOSOBY OKREŚLANIA DEWIACJI

W związku z istnieniem dewiacji magnetycznej kompasu magnetycznego przeprowadza się na okręcie następujące zabiegi:

-kompensację dewiacji kompasu:

-określanie dewiacji kompasu:

- kontrolę dewiacji kompasu.

KOMPENSACJA: dewiacja polega na wyeliminowaniu oddziaływania na różę kompasu sił pola magnetycznego okrętu pizez wprowadzenie sił pola magnetycznego o działaniu przeciwnym. Stosuje się do niej korektory z żelaza miękkiego oraz magnesy kompensacyjne umieszczone w szafce kompasu lub na niej

>    dla okrętów nowo wybudowanych:

>    po zakończeniu remontu:

>    po przeprowadzonej demagnetyzacji:

>    przy zmianie rodzaju ładunku, szczególnie ładunku różnych postaci stali, blach i tp.

>    Po kolizji:

>    Po uderzeniu o przeszkodę:

>    Po silnych wstrząsach kadłuba, np strzelaniu z dużych kalibrów artylerii okrętowej

>    Każdorazowo po stwierdzeniu wystąpienia dużej wartości dewiacji kompasu

Kontr ola dewiacji - polega na systematycznym sprawdzaniu aktualnej w-artości dewiacji na danym kursie, w określonym miejscu i czasie

IMA- morski system oznakowania

Cel: system odnosi się do wszystkich stałych i pływających znaków (innych niż latarnie morskie, światła sektorowe nabiezniłd świetlne, stawy latarniowce i duże pławy nawigacyjne).służących do wskazania

1)    bocznych granic torów wodnych

2)    naturalnych niebezpieczeństw' i innych przeszkód jak np. wraki

3)    iruiych rejonów lub objektów ważnych dla marynarzy

4)    nowych niebezpieczeństw' rMZftieAnakm

1)    znaki boczne ( wskazują one prawą i lewą stronę toru wodnego)

2)    znaki kardynalne - stosuje się dla wskazania w jakim kierunku kompasowym od zankit znajuduje się żeglowna woda

3)    znaki odosobnionych ruebezpieczeństw- wskazują że wokół odosobniobnego niebezpieczeństwa o ograniczonej wielkośi znajduje się żeglowna woda

4)    znaki bezpiecznej wody- wskazują że dookoła tej pozycji woda jest żeglowna np. znaki osi tom wodnego

5)    znaki specjalne - stosuje się nie jako pomoc nawigacyjna lecz dla wskazania rejonu lub objeklu o których informują odpowiednie dokumenty i publikacje nautyczne

Cechy charakterystyczne znaków - w nocy (barwa i rytm światła), w dzień ( kolor, kształt, znak szczytowy)

Opis znaków bocznych w regionie A