52213

Ket

I1ISTEREZA - spadek produkcji (sprzedaży) jest szybszy niż spadek poziomu kosztów całkowitych lub kosztów produkcji.

RACHUNEK KOSZTÓW to ogół czynności zmierzających do ustalenia wysokości nakładów pracy żywej i uprzedmiotowionej, poniesionych w przedsiębiorstwie w określonym czasie i z określonym przeznaczeniem.

Rachunek kosztów określa się jako badanie i transformowanie, według przyjętego modelu, informacji o kosztach działalności podmiotu, służące użytkownikom do oceny sytuacji podejmowania decyzji gospodarczych i kontroli ich urzeczywistnienia

W zakres rachunku kosztów wchodzą:

Badanie warunków ponoszenia kosztów (z przeprowadzeniem różnych decyzyjnych rachunków problemowych ex antę)

Ustalanie bazy porównawczej kosztów faktycznych

Pomiar oraz ewidencja i rozliczeniowo-kalkulacyjna transformacja kosztów faktycznych Prezentacja i interpretacja kosztów faktycznych

Funkcje rachunku kosztów:

Dowodowa - cechą rachunku kosztów jest to, że to. co było jest zapisane w dokumentach księgowych

Planistyczna

Kontrolna

Ewidencyjna

Cenowa - podstawa do kształtowania cen Informacyjno-statystyczna Optymalizacyjna Analityczna

Podstawowe kierunki ewolucji rachunku kosztów

Spowodowany zmianą rzeczowego zakresu rozliczania kosztów między wytworzone produkty Związany z rozszerzeniem czasowego zasięgu przedstawiania kosztów przez wzrost stopnia ich normowania

Literatura przedmiotu klasyfikuje rachunki kosztów biorąc pod uwagę:

Rodzaj o zakres rozliczania kosztów między produkty pracy Stopień normowania (standaryzacji) kosztów i sposób ich prezentacji.

RACHUNEK KOSZTÓW PEŁNYCH

Cechami rachunku KOSZTÓW PEŁNYCH są:

Podział kosztów całkowitych na koszty bezpośrednie i pośrednie

Koszt jednostkowy wyrobu jest ustalany na podstawie pełnego zużycia wszystkich czynników produkcji. Rozliczenie kosztów pośrednich na poszczególne wyroby dokonuje się za pomocą różnych kluczy podziałowych które mają zapewnić proporcjonalny podział tych kosztów na wytworzone wyroby.

Nie nadaje się do rachunku krótkookresowego.