I = f()

Lp	α	I	Ispraw	ΔI	Δαmax
	[°]	[lx]	[lx]	[lx]	[°]
1	270	0.5	0.5	±0.1	±2
2	285	1.1
3	300	2.3	2.3
4	315	3.4
5	330	4.1	4.05
6	345	4.45
7	360	4.5	4.5
8	15	4.3
9	30	3.85	3.75
10	45	3
11	60	1.8	1.75
12	75	0.85
13	90	0.5	0.5
14	105	1.1
15	120	2.3	2.2
16	135	3.3
17	150	4.05	3.95
18	165	4.45
19	180	4.55	4.45
20	195	4.35
21	210	3.9	3.8
22	225	3.1
23	240	1.8	1.8
24	255	0.8
25	270	0.5	0.5

α=±2°

A=1-cos2α α=0-90°

A=3+cos2α α=90-180°

A=5-cos2α α=180-270° I=I₀cos²α=1/2I₀(1-cos2α)

A=7+cos2α α=270-360° I₀=4.55 lx

A₁=6 I₁=4.55

A₂=6.13 I­₂=4.25

A₃=6.5 I₃=3.41

A₄=7 I₄=2.275

A₅=7.5 I₅=1.14

A₆=7.87 I₆=0.3

A₇=8 I₇=0

A₈=0.13 I₈=0.3

A₉=0.5 I₉=1.14

A₁₀=1 I₁₀=2.275

A₁₁=1.5 I₁₁=3.41

A₁₂=1.87 I₁₂=4.25

A₁₃=0 I₁₃=4.55

A₁₄=2.13 I₁₄=4.25

A₁₅=2.5 I₁₅=3.41

A₁₆=3 I₁₆=2.275

A_17­=3.5 I₁₇=1.14

A₁₈=3.87 I₁₈=0.3

A₁₉=4 I₁₉=0

A₂₀=4.13 I₂₀=0.3

A₂₁=4.5 I₂₁=1.14

A₂₂=5 I₂₂=2.275

A₂₃=5.5 I₂₃=3.41

A₂₄=5.87 I₂₄=4.25

A₂₅=6 I₂₅=4.55

Wnioski:

Błędy pomiaru oświetlenia zawierają się w granicach 1 5 % , błąd odczytu kąta 2. Na podstawie wykresu (uwzględniając błędy) możemy stwierdzić, że natężenie światła I jest proporcjonalne do sin2. Prawo Malusa opisuje tę zależność jako zależność cos2. Wynikałoby z tego, że dla = 0 rzeczywiste przesunięcie między osiami polaryzatora i analizatora jest równe 90.

---