SAMOKONTROLA EMOCJONALNA
Czynność samokontroli to zachowanie podejmowane w celu redukcji postrzeganej rozbieżności między standardem osobistym a własną emocją lub formą zachowania.
Techniki kontroli to świadome czynności samokontroli.
Kontrola negatywna - wytłumienie niepożądanej formy zachowania
Kontrola pozytywna - włączenie pożądanej formy zachowania
Klasy czynności samokontroli ze względu na obiekt, na który skierowane jest oddziaływanie jednostki (wg. Kocowskiego):
Oddziaływanie na sytuację emocjorodną
Reinterpretacja sytuacji emocjorodnej
Oddziaływanie na ośrodkowy proces emocjonalny (wzbudzenie emocji przeciwstawnej lub wyładowanie zastępcze)
Działanie na motywację emocjonalną
Pohamowanie działania sterowanego emocją
Grupy technik samokontroli emocjonalnej:
Techniki sytuacyjne - modyfikacje sytuacji emocjorodnej
Techniki kontroli wewnętrznej (symbolicznej) - modyfikacja pobudzenia emocjonalnego
Techniki kontroli ekspresji
TECHNIKI KONTROLI SYTUACYJNEJ
nie prowadzą do negatywnych następstw
przykłady:
unikanie sytuacji emocjorodnych i usuwanie się z nich
poszukiwanie i podtrzymywanie kontaktu z bodźcami emocjorodnymi
„robienie czegoś innego” - poszukiwanie i włączanie bodźców uruchamiających reakcje, które wykluczają emocję (Skinner, 1953)
TECHNIKI KONTROLI WEWNĘTRZNYCH WYZNACZNIKÓW EMOCJI
dwie odrębne grupy technik: oddziaływujące na poznawcze aspekty emocji lub skierowane na komponent fizjologiczny (patrz koncepcja Schachtera i Singera)
przykłady:
tłumienie - hamowanie wewnętrznych (symbolicznych) bodźców uruchamiających emocje. Polega to na uruchomieniu nowego ciągu myśli eliminującego niepożądaną emocję, odwróceniu uwagi i skierowaniu na coś innego i niezgodnego z poporzednim - „robienie czegoś innego”
autoperswazja - wypowiadanie uspokajających słów - powszechna w użyciu.
Wolpe i Lazarus - procedura neutralizacji lęku
Może także oddziaływać poprzez modyfikowanie nastawień interpretacyjnych - odwołanie do koncepcji dwuczynnikowej