Ogólna charakterystyka systemów mikroprocesorowych firmy Intel.

Mikroprocesor 8086 jest przeznaczony do zastosowania zarówno w systemach wieloprocesorowych jak i w prostych urządzeniach o niewielkim stopniu złożoności układowej. Do tego celu posiada on dwa tryby pracy, tzw. minimalny dedykowany systemom jednoprocesorowym oraz tzw. maksymalny dedykowany systemom wieloprocesorowym. W trybie minimalny procesor sam generuje sygnały sterujące wchodzące w skład szyny sterującej, natomiast w trybie maksymalnym generuje słowo stanu, które jest dekodowane przez jeden lub kilka sterowników szyn.

Wspólne dla obu trybów są następujące wyprowadzenia: MN/MX (wybór trybu), CLK (sygnał zegara), READY (wprowadza cykle oczekiwania), RESET (zerowanie), INTR (zgłoszenie przerwania maskowalnego), NMI (zgłoszenie przerwania niemaskowalnego), TEST (synchronizacja z koprocesorem), AD0-AD15 (multipleksowana szyna danych i adresów), A16/S3-A19/S6 (uzupełnienie szyny danych).

W trybie minimalnym przykładowa architektura systemu wygląda następująco:

W trybie maksymalnym system może otrzymać następującą postać:

W mikroprocesorach xx86 istnieją oddzielne przestrzenie adresowe dla pamięci i układów peryferyjnych. W trybie minimalnym jedne i drugie układy podłącza się do tych samych szyn, a wybór między nimi następuje za pomocą sygnału M/IO. W trybie maksymalny należy odpowiednio zinterpretować słowo stanu. Może to realizować układ 8288. Ponieważ magistrala danych i część magistrali adresowej jest multipleksowana należy zastosować układy pośredniczące, typowo 74373 i 74245. Do wytworzenia sygnału zerowego o odpowiednich parametrach oraz odpowiedniego kształtu sygnału zerującego po włączeniu zasilania może służyć układ 8284.

---