54574

tradycyjni* urzędy na równi z pozycji} sekretarzy stanu, ministrowie kierujący określonym resortem (wspomagani sekretarzami parlamentarnymi: rzecznicy prawni Korony, ministrowie stanu i główny sekretarz ministerstwa skarbu (nic kierowali samdztelnie resortem, podporządkowani sekretarzowi stanu); sekretarze parlamentarni i osoby piastujące synekury (zrównane z rangą sekretarzy niższe urzędy); z-cy rządowego rzecznika dyscypliny partyjnej

ustawa sukcesyjna 1701    — zasada nieodpowiedzialności króla i jednoczesnej

odpowiedzialności kontrasygnującego ministra

odp. polityczna ministrów - realizowana najczęściej przez impeachment lub act of atteinder

-    instytucje te mogły być uruchomione przez parlament tylko eśli minister popełniając p-stwo dopuścił się odp. konstytucyjnej (prawnej)

interpelacje - jeśli nie zadowoliły parlamentu. Izba Gmin traciła zaufanie do ministra i byl on zdymisjonowany

odpowiedzialność gabinetowa (solidarna) - sformułowana w 1711, uznana od 1782 -odpow. poszczególnych ministrów została wyparta przez odp. zbiorową całego gabinetu -ustępował on cały w momencie gdy zakwestionowano politykę 1 ministra wotum nieufności - stosowane gdy działalność gabinetu / ministra nie mielą zaufania większości parlamentarnej - była to forma odp. parlamentarnej, gdy zostało to wotum przegłosowane wobec rządu - zarządzano nowe wybory, a jeśli wobec ministra -dymisjonowano go POZOSTAŁE KRAJE:

ogólnie - odejście od systemu angielskiego, oparcie się na tradycyjnym modelu ministerialnym z absolutyzmu

Francja - k. 1791 - ministrowie mianowani / odwoływani przez monarchę, warunkiem objęcia stanowiska była przysięga obywatelska, decyzje króla wymagały kontrasygnaty ministra ponoszącego odp. konst. z tego tytułu; realizował ją Najwyższy Trybunał Narodowy na wniosek Zgromadzenia, nie sformułowano odpowiedzialności politycznej k. 1814 - dopuszczono członków parlamentu do najwyższych stanowisk, odp konst. ograniczono do zdrady państwa i nadużyć władzy, egzekwowano przez impeachment, nadal nie było odp. parlamentarnej

k. 1830 - system orleański - podwójna odp. parlamentarna ministrów - musieli mieć zaufanie króla i Izby Deputowanych

Hiszpania - k. 1812 - król mianował / odwoływał ministrów, odpowiedzialność prawną ponosili ministrowie, z oskarżeniem występowały Kortezy, orzekał Sąd Najwyższy, kontrasygnatę formalnie wprowadzono dopiero w 1834

Portugalia - ministrowie pow./odw. pizez króla, początkowo czwórka, od 1824 szóstka, potem ósemka

Wiochy - model francuski zawarty w Kartach z 1814 i 1830, odp. konst. ministrów w formie kontrasygnaty aktów króla

Holandia - k. 1814 - pow./odw. ministrów - król, odpo. ministrów wyłącznie przed królem; korekta z 1848 - odp. konstytucyjna i polityczna (polityczna od 1868) ministrów przed Stanami Generalnymi

Belgia -k. 1831 - pow./odw. - monarcha: odp. konstytucyjna w formie kontrasygnaty aktów królewskich, odp. parlamentarna wprowadzona została w drodze praktyki konstytucyjnej Szwecja - k.1809 - pow./odw. król, 3 ministrów właściwych, 6 pozostałych to radcy stanu, ponosili odp. prawną za króla w formie kontrasygnaty, odp. parlamentarna w drodze praktyki

-    najpierw tylko ministrowie, cały rząd dopiero od 1905 Norwegia -k. 1814 - odp. wzorowana na Szwecji

Dania - k. 1848,1856,1866 - pow./odw. król, odp. konstytucyjną ponosili ministrowie, oskarżała izba niższa lub król, sądził Trybunał Państwowy.