65199

nurtu", słowem to, co nadaje jej specyfikę i tożsamość. Obok tego istnieją pewne odmiany zwyczajów, języka, symboli, używanych obiektów itp., wyróżniające pewne regiony. Powiemy wówczas o istnieniu pewnych subkultur w ramach kultury narodowej. Ale mogą też pojawić się grupy anarchistyczne czy nihilistyczne, dla których uznane szeroko narodowe tradycje i świętości są przedmiotem szyderstwa, potępienia lub odrzucenia. Można je wówczas określić jako kontrkulturę, oczywiście przez przeciwstawienie do kultury narodowej „głównego nurtu". Albo inny przykład: kultura środowiska naukowego ma pewne charakterystyczne cechy, np. swoisty etos naukowy. Ale w jej ramach pew^rne swoistości przejawia zbiorowość matematyków, inne - fizyków, a inne - filozofów. To będą w tym przypadku subkultury naukowe. W środowisku naukow^rym może też pojawić się grupa kwestionująca podstawowe kanony naukow^rośd: samą ideę prawdy naukowej, poznaw^Tal-nośd świata, metody empirycznego poznania. Przykładem może być tzw. anarchizm metodologiczny w- naukach przyrodniczych czy postmodernizm w^r naukach społecznych. Można wówczas określić takie stanowiska mianem kontrkultury, czyli opozycji wobec kultury naukowej „głównego nurtu.