70393

Cele i środki interwencjonizmu państwowego w koncepcji J. M. Keynesa

Teoria Keynesa powstała jako reakcja na Wielki kryzys ekonomiczny lat 1929-1933. Jako przyczynę złego stanu rzeczy podał stan nierównowagi pomiędzy poziomem oszczędności a poziomem inwestycji. Jeżeli człowiek dostanie podwyżkę, to nie wyda wszystkiego tylko część odłoży. W efekcie rosną dochody, ale nie wzrasta konsumpcja. Istotą jego poglądów jest zanegowanie zdolności gospodarki do samoregulacji. Krytykował zasady liberalizmu gospodarczego i sformułował własną wizję gospodarki. Twórca tezy, że bez ingerencji państwa gospodarka skazana jest na niepełne wykorzystanie czynników wytwórczych. Zdaniem Keynesa należy w czasie kryzysu pobudzać popyt. Należy, zatem obniżać stopy procentowe, obniżając tym samym koszty inwestycji, stosować ulgi inwestycyjne w systemie podatkowym, ratować upadające przedsiębiorstwa, a nawet bezpośrednio "pompować" pieniądze w rynek za pomocą bezpośrednich inwestycji państwa, czyli stosować na możliwie jak najszerszą skalę rozmaite działania interwencjonistyczne.