76062

sposobu określonego w księgach liturgicznych lub w prawie partykularnym. Najpełniej czynią to wtedy, gdy spożywają z owej Ofiary Ciało i Krew Pańską. odpowiednio do święceń i zadań liturgicznych. § 3. Sprawowanie Eucharystii tak należy zorganizować, ażeby wszyscy uczestnicy uzyskali z niej jak największe owoce, dla osiągnięcia których Chrystus Pan ustanowił eucharystyczną Ofiarę.

Kan. 906 - Bez słusznej i uzasadnionej przyczyny kapłan nie powinien odprawiać Ofiary eucharystycznej bez udziału w niej choćby jednego wiernego.

szą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku.

Kan. 899 - § 1. Sprawowanie Eucharystii jest czynnością samego Chrystusa i Kościoła, w której Chrystus Pan, przez posługę kapłana, siebie samego, obecnego substancjalnie pod postaciami Chleba i wina, składa w ofierze Bogu Ojcu, a wiernym - złączonym z Nim w Jego ofierze - daje się jako duchowy pokarm.

§ 2. W zgromadzeniu eucharystycznym Lud Boży gromadzi się w jedno, pod przewodnictwem biskupa lub pozostającego pod jego władzą prezbitera, działających w osobie Chrystusa, oraz wszyscy obecni wierni, czy to duchowni, czy świeccy łączą się w uczestnictwie, każdy we własny sposób.

Kan. 897-899 KPK i kan. 698 KKKW przypominają podstawowe zasady teologiczne dotyczące sakramentu Eucharystii.

Eucharystia jest sercem i szczytem życia Kościoła, bowiem w niej Chrystus przyłącza swój Kościół i wszystkie swoje członki do własnej ofiary i dziękczynienia złożonego Ojcu raz na zawsze na krzyżu. Przez tę ofiarę Chrystus rozlewa łaski zbawienia na swoje Ciało czyli Kościół (KKK1407).

Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, tj. dzieła zbawienia dokonanego przez życie, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Dzieło to uobecnia się w Eucharystii dzięki czynności liturgicznej (KKK 1409).

Sam Chrystus, Najwyższy i Wieczny Kapłan Nowego Przymierza działając przez posługę kapłanów składa ofiarę eucharystyczną. Ten sam Chrystus rzeczywiście jest obecny pod postaciami chleba i wina (KKK 1410). Przez konsekrację dokonuje się przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina, sam Chrystus, żywy i chwalebny jest obecny w sposób prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny. W Eucharystii obecne jest Jego Ciało i Jego Krew, z Jego duszą i Jego Bóstwem (KKK 1413).

Najwyższa wartość Eucharystii wymaga szczególnego przygotowania ze strony wiernych (kan. 898 KPK). Nakłada to obowiązek na duszpasterzy odpowiedniego i starannego pouczania we wspólnotach im powierzonym. Celem formacji eucharystycznej jest więc pouczenie o treściach natury doktrynalnej, wzbudzeniu pobożności, ukształtowanie postawy adoracji, czynne zaangażowanie w sprawowanie Eucharystii, a szczególnie ukierunkowanie na częste i owocne przyjęcie Komunii św.

Zaangażowanie w wykonywanie posług związanych z Eucharystią regulują odnośne przepisy liturgiczne (kan. 899 § 2 i 3 KPK; kan. 698 KKKW).

Za względu na społeczny charakter Eucharystii, nie powinno się jej sprawować bez udziału choćby jednego wiernego. Jest to jednak dopuszczalne na zasadzie wyjątku, tzn. dla słusznej i uzasadnionej przyczyny (kan. 906 KPK).

2. Materia i forma Eucharystii

KPK

Kan. 924 - § 1. Najświętsza Ofiara eucharystyczna powinna być sprawowana z chleba i wina, do którego należy dodać trochę wody.

§ 2. Chleb winien być czysto pszenny i świeżo

KKKW

Kan. 706 - W Boskiej Liturgii świętymi darami, które są ofiarowywane, są: czysty chleb pszenny świeżo przyrządzony tak, aby nie było niebezpieczeństwa zepsucia i wino naturalne z winnego