76238

Stosunek administracyjno-prawny to ogół stosunków pomiędzy państwem i działającymi w jego imieniu podmiotami administracji publicznej a obywatelami i innymi podmiotami oparte na normach prawa administracyjnego.

Administracja działa władczo, może jednostronnie decydować o treści danego stosunku, występuje nierównorzędność pozycji podmiotów. Administracja działa jako podmiot rozstrzygający w danej sprawie.

Przedmiot stosunku administracyjno-prawnego leży zawsze w sferze prawem określonych zadań administracji publicznej. Jest on objęty kompetencją jednego z podmiotów administracji.

Podmiotami stosunku administracyjno-prawnego są:

1.    zawsze organ (podmiot] administracji upoważniony do żądania określonego zachowania się albo świadczenia

2.    podmiot (osoba fizyczna lub prawna, jednostka organizacyjna] do którego kierowany jest nakaz lub zakaz albo, który żąda określonego zachowania się od organu administracji.

Treścią stosunku administracyjno-prawnego są obowiązki i uprawnienia polegające na działaniu, znoszeniu lub zaniechaniu. Konkretna treść stosunku jest określona przepisami prawa materialnego, nie jest dopuszczona dowolność.

Obowiązki i uprawnienia wynikające ze stosunków administracyjno-prawnych maja w zasadzie charakter osobisty i nie mogą być przenoszone na inne osoby, wygasają z chwila śmierci osoby obowiązanej lub uprawnionej, (wyjątkiem są podatki i roszczenia odszkodowawcze wobec państwa, które mogą przechodzić na następców prawnych].

Stosunki administracyjno-prawne mogą powstać tylko na podstawie ustaw. Każdy stosunek administracyjno-prawny ma swoje umocowanie w ustawie. Nie w każdym przypadku będzie to akt wyłączny - często musi nastąpić konkretyzacja postanowień ustawy ażeby powstał stosunek administracyjno-prawny. Tylko dla niektórych stosunków jest to wyłączny akt.

Źródła stosunku administracyjno-prawnego:

1.    ustawa, która może być wyłącznym aktem,

2.    akt administracyjny, który stanowi konkretyzację ustawy

3.

zwykłe działanie faktyczne