84197

Cechy petrograficzne wpływające na wytrzymałość skał a) wytrzymałość na ścinanie przy ścinaniu próbki ujawnia się tarcie wew. Siła ścinająca musi pokonać opór tarcia wew. oraz wew. siły wiążące poszczególne cz. miner, ze sobą nazywane ogólnie spójnością. Miarą wytrzymałości na ścinanie jest kąt tarcia wew. Kąt ten jest największy dla skał litych a prawie = ) dla skal spoistych, b) wytrzymałość na ściskanie bada się w laboratorium ściskając próbkę w prasie. Przy analizie wyników skał litych zwraca się uwagę na fakt iż skały tej samej genezy posiadają większą wytrzymałość przy stosunkowo mniejszych ziarnach związane jest to ze wzrostem pow. kontaktowej ziam.

Ściśliwość skal dla skal niescementowanych (sypkich i spoistych) oraz dla młodych skał fitogemcznych( torfy)wykonuje się badania ściśliwości . Cecha ta jest b. ważna dla tych skal gdyż są one ośrodkami praktycznie niesprężystymi i b łatwo odkształcalnymi Pod wpływem ściskania następuje proces konsolidacji którego skutkiem jest zmniejszanie się objętości skały co odbywa się kosztem porowatości.

Im większa porowatość tym większa ściśliwość. Miarą ściśliwości jest moduł ściśliwości którego wartość jest tym mniejsza im grunt jest b. ściśliwy. Najmniejszy moduł mają s. fitogeniczne.

Frakcja grunty o większej frakcji mają mniejszą ściśliwość niż o drobnej a grunty' mieszane większą ściśliwość niż grunty o fr. jednakowej.

Stopień obtoczenia ma również znaczenie skały ostrokrawędziste przemieszczają się wolniej niż skały obtoczone i ich ściś. jest mniejsza.

Wilgotność wpływa ona na konsystencje grunt wraz ze wzrostem wilgotności maleją siły spójności i zwiększa się ściś.

Przeszłość geol. - procesy jakim skała podlegała w przeszłości mają również znaczenie dla ściś.