86397

*    hamujące - veto ustawodawcze, wniosek do TK w ramach kontroli prewencyjnej lub następczej, rozwiązanie sejmu w enumeratywnie wyliczonych przypadkach;

*    komunikujące - orędzie (wystąpienie prezydenta na forum sejmu, senatu, ZN, komunikujące stanowisko w jakiejś sprawie), którego powaga podkreślona jest koniecznością niezwłocznego włączenia go przez Marszałka Sejmu do porządku obrad i nie przeprowadzaniem debaty nad nim;

-    stosunki z rządem -» wyraźny rozdział kompetencji prezydenta i rządu, a prezydent nie dysponuje możliwościami wpływania na politykę rządu, a w praktyce kształt stosunków zależy od układu politycznego i dobrych obyczajów do których należy informowanie prezydenta o istotnych sprawach funkcjonowania rządu (prezydent może mieć swojego przedstawiciela w posiedzeniach RM);

*    szerokie uprawnienia w procesie powoływania RM, które osłabiane są w razie istnienia stabilnej większości w sejmie;

*    dokonywanie zmian (na wniosek premiera) w składzie urzędującego rządu;

*    brak środków egzekwowania odpowiedzialności rządu przez prezydenta, a jedynie może złożyć wniosek do Sejmu o pociągnięcie premiera/ministra do odp. konst., tylko w razie złamania przez nich prawa;

*    ograniczone możliwości oddziaływania na prace rządu, min. poprzez

Radę Gabinetową - RM pod przewodnictwem prezydenta zwoływana przez niego w sprawach szczególnej wagi, ale jest to jedynie pole dyskusji, gdyż RG nie przysługują kompetencje RM oraz    poprzez podejmowanie

rozstrzygnięć w sprawach zagranicznych i obronności (ale w znacznym stopniu okrojone);

-    stosunki z władzą sądowniczą -» ze względu na zasadę niezależności i niezawisłości prezydent nie ma prawa wpływać na orzecznictwo, a jedynym wyjątkiem jest prawo łaski (nie dot. skazanych przez TS), ale ma szerokie uprawnienia organizacyjne w stosunku do tej władzy:

*    powołuje sędziów (z wyjątkiem TK i TS) na wniosek KRS (w której ma 1 przedstawiciela);

*    powołuje Prezesa i Wiceprezesa TK, Pierwszego Prezesa SN. Prezesa NSA spośród kandydatów przedstawionych przez zgromadzenia ogólne tych sądów;

*    określa tzw. przeliczniki wynagrodzeniowe dla poszczególnych grup sędziów;

SPRAWY STOSUNKÓW ZAGRANICZNYCH

-    sprawy ogólnego kierownictwa w sprawach zagranicznych należą do RM, więc uprawnienia prezydenta w tym zakresie są wyjątkami od zasady i zawsze muszą mieć wyraźną podstawę konstytucyjną;

-    szczególnie ważne jest postanowienie art. 133 ust. 3 - prezydent w zakresie polityki zagranicznej współdziała z premierem i właściwym ministrem, co nakłada obowiązek dążenia do kompromisów i nie podejmowania działań nie uzgodnionych z premierem i MSZ, ale jednocześnie Konstytucja określa prezydenta jako najwyższego przedstawiciela RP oraz reprezentanta w stosunkach zewnętrznych, powierzając mu zadanie stania na straży suwerenności i integralności terytorialnej państwa;

-    kompetencje prezydenta można podzielić na 4 grupy:

*    reprezentowanie państwa w stosunkach zagranicznych - składa państwowe wizyty i w kraju przyjmuje delegacje najwyższego szczebla, z czym