86563

d)    ustalenie mechanizmu koordynacji pracy członków organizacji tak, aby stanowiła jednolitą, harmonijną całość;

e)    sprawdzanie skuteczności organizacji i wprowadzanie poprawek w celu utrzymania lub zwiększenia tej skuteczności.

d) Kontrola. Rozróżnia się następujące formy kontroli:

a)    wstępna (dotyczy procesu prognozowania i planowania, a jej celem jest przewidzenie powstania problemów w realizacji planu, jak również kontrola samej procedury i formy planowania);

b)    rezultatów (polega na zweryfikowaniu rezultatów działania, ujawnieniu błędów i zaniedbań i zaproponowaniu środków usprawniających - to jest inercja);

c)    bieżąca (ma za zadanie badanie procesu realizacji, a także szybkości wdrożenia usprawnień określonych w wyniku kontroli rezultatów).

3. Założenia ogólnej teorii systemów - w kierunku systemowym zamiast zajmowania się poszczególnymi segmentami organizacji z osobna, traktuje się je jako jednolity, celowy system, złożony z wzajemnie powiązanych części. Pozwala to kierownikowi spojrzeć na organizację jako całość, stanowiącą zarazem część szerszego otoczenia zewnętrznego.

Z teorii systemów wynika, że działalność dowolnego systemu w mniejszym czy większym stopniu wpływa na działalność każdego innego segmentu.

W kierunku systemowym chodzi o to, że kierownicy nie mogą w swoich działaniach ograniczać się do tradycyjnego schematu organizacyjnego. Muszą włączyć swój wydział do całej organizacji. W tym celu nie tylko muszą się