86741

1. Za ki (la podziału władz.

Zasada podziału władz nic ma charakteru absolutnego. Jej podstawowy treści;) jest odrzucenie możliwości skumulowania całej władzy w rękach jednego podmiotu. Zasada ta nigdy nie był rozumiana jako wprowadzająca całkowity zakaz przynależności do rządu (ministrów) pewnych kompetencji z zakresu stanowienia prawa, a do parlamentu - pewnych decyzji z zakresu wykonywania prawa.

Zasada podziału władz jest to jedna z najstarszych zasad, towarzyszących rozwojowi myśli ustrojowej już w czasach Arystotelesa. Rozwinęła się w XVII i XVIII w. Przez Johana Locke'a i Monteskiusza znalazła miejsce niemal we wszystkich demokratycznych konstytucjach współczesnego świata.

Podział funkcjonalny.

W każdym państwie wyodrębnia się jego 3 podstawowe funkcje:

1. funkcja polegająca na stanowieniu prawa, •

2. funkcja	polegająca	na wykonywaniu	tego prawa,	rządzeniu,
administrowaniu.
3. funkcja	polegająca	na wymierzaniu	sprawiedliwości,	ściganiu

przestępców, sądzenie.

Podział organizacyjny.

Podział podmiotowy:

1.    funkcja pierwsza w postaci stanowienia prawa powinna należeć do parlamentu,

2.    funkcja druga powinna należeć do władcy i aparatu dworskiego,

3.    funkcja trzecia powinna należeć do niezależnych i niezawisłych sądów. Należy przyjąć sy stem hamulców i równowagi. Muszą istnieć instrumenty zapewniające równowagę władz. Instrumenty hamujące, instrumenty utrzymujące równowagę władz:

prawo veta,

prawo głowy państwa, władcy do rozwiązania parlamentu, podzielenie parlamentu na dwie izby.

Konstytucja marcowa zapisała w prost zasadę podziału władz.