90684

wyznaczalnego (rys. 5.21). Czyni się wówczas założenie, że wszystkie krzyżulce są smukłe i ulegają sprężystemu wyboczeniu pod działaniem nawet małych sil ściskających. Można więc uznać, że wyłączają się one z przenoszenia przypadających na nie sil (oznaczono to limą przerywaną na rys. 5.2 lb). Wskutek tego cale obciążenie przypada na krzyżulce rozciągane. Przyjęcie takiego modelu obliczeniowego jest uwarunkowane sprężystym wyboczeniem prętów (czyli elementów o smuklości A > 200), które po zmianie zwrotu obciążenia prostują się i są zdolne przenosić obciążenie rozciągające (rys. 5.2lc). Taki sposób projektowania stężeń z wykratowaniem krzyżowym prowadzi do mniejszego zużycia materiału, niż ma to miejsce w przypadku ustroju o modelu z krzyżulcami zabezpieczonymi przed wyboczeniem. Jest oczywiste, iż w wymiarowaniu pasów rygli dachowych oraz platwi należy uwzględnić dodatkowe wytężenie tych elementów od sil wewnętrznych wynikających z pracy ich jako części składowych stężenia.

Jako elementy osłonowe dachów oraz ścian hal stosuje się często blachy fałdowe. Charakteryzują się one znaczną sztywnością tarczową (w swojej płaszczyźnie). Współpraca blach fałdowych z prętowym szkieletem nośnym może być wykorzystana w przenoszeniu obciążeń poziomych hali i wówczas są zbyteczne prętowa stężenia połaciowa dachu lub ścian. Dodatkowa funkcja blach fałdowych i kaset ściennych jako elementu stężającego może być uwzględniona w analizie statycznej bal przy braku obciążeń dynamicznych od suwnic oraz gdy obiekty te nie są zbyt wysokie, a w ich polach skrajnych nie ma dużych otworów' na okna, bramy i drzwi. W modelu obliczeniowym wytężenia ustroju zakłada się współdziałanie pokrycia z blach profilowanych (fałdowych, kaset ścieruiych) z prętowym szkieletem nośnym. Tworzą one razem sztywną tarczę pokrycia dachowego lub osłony ściany. Schemat konstrukcji pokrycia dachowego współpracującego ze szkieletem prętowym pokazano na rys. 5.22.