90943

rzędu (linia 3 na rys. 5.8) i teorii II rzędu (krzywa 4 na rys. 5.8), stosowanych do analizy ustrojów budowanych z materiałów sprężystych i sprężysto-plastycznych.

W dość często spotykanych układach konstrukcyjnych analiza sprężysta I rzędu może prowadzić do błędnej oceny sil wewnętrznych oraz przemieszczeń wtedy, gdy występuje wpływ przemieszczeń na siły wewnętrzne (nieliniowość geometryczna ustroju). Wówczas nośność konstrukcji należy wyznaczać z uwzględnieniem teorii II rzędu. Nieliniową ścieżkę równowagi statycznej określoną przy założeniu sprężystego modelu wytężenia materiału i analizie konstrukcji według teorii II rzędu oznaczono na rys. 5.8 krzywą 5.

Teorię I rzędu można stosować w analizie statycznej do: układów stężonych, układów me przechyłowy cli. Wtedy dodatkowo należy uwzględnić (w sposób pośredni) efekty II rzędu.

W metodzie analizy konstrukcji według zanikającej sztywności przyjmuje się sprężysto-plastyczny model wytężenia materiału — teorię II rzędu do wyznaczania sil wewnętrznych, a ponadto uwzględnia się aktualne charakterystyki sztywno-ściowe pod narastającym obciążeniem w odniesieniu do stref plastycznych przekrojów prętów. W modelu tym bierze się pod uwagę nieliniowość materiałowy i geometryczną, stąd też ścieżka równowagi statycznej ustroju jest nieliniowa. Oznaczono ją na rys. 5.6 ciągłą krzywą 6. Taki model stanowi najlepszą aproksymację rzeczywistego wytężenia i zachowania się konstrukcji, ale i zarazem obliczenia są tu najtrudniejsze. Należy go stosować, gdy ustrój jest zbudowany z prętów^r cienkościeimych (klasy 4.), a sztywności elementów (np. EJ, EA) są funkcjami obciążenia konstrukcji.

Konstrukcje zarówno statycznie wyznaczalne, jak i statycznie nie wyznaczał-ne. zbudowane z prętów o przekrojach krępych klas 1. i 2., niewrażliwych na lokalną i ogólną utratę stateczności (wyłącza się pręty o przekrojach klas 3. i 4.), których ścieżkę równowagi statycznej materiału można opisać modelem sprężysto-plastycznym, charakteryzuje zdolność do plastycznego wyrównywania sił w przekrojach (klas 1. i 2.) i między przekrojami krytycznymi (klasy 1). Przyrost obciążeń w konstrukcjach statycznie niewyznaczalnych zbudowanych z prętów o przekrojach klasy 1 może być przenoszony przez przekroje dotychczas nieuplastycznione. Dlatego też w statycznie niewyznaczalnych konstrukcjach o przekrojach klasy 1. można dopuścić do powstania zbionr przegubów plastycznych, zmieniających ustrój w łańcuch kinematyczny. Ścieżki równowagi statycznej takich konstrukcji można opisać modelem nieliniowo-sprężysto-plastycznym. Obecnie obowiązujące