91274

Żeliwo szare z osnową ferrytyczną- mała wytrzymałość, mała odporność na ścieranie, dobra skrawalność. Własności żeliw szarych zależą od struktury osnowy metalicznej (ferrytyczne...) i od postaci grafitu. Twardość i wytrzymałość zwiększa się przy zwiększaniu udziału perlitu.

Żeliwo białe i połowiczne- bardzo twarde i zarazem kruche. Nie można obrabiać mechanicznie przez skrawanie, lecz jedynie szlifować. Żeliwo białe jest stosowane jako półprodukt do wytwarzania żeliwa ciągliwego oraz stanowi materiał wyjściowy (surówka) do otrzymywania stali, staliwa i żeliwa szarego.

Najlepsze parametry wytrzymałościowe, jak i plastyczne wykazuje żeliwo, w którym po podwójnym modyfikowaniu wydzielenia grafitu mają kształt kulisty, czyli żeliwo sferoidalne.

Wpływ zawartości domieszek na strukturę żeliwa

Węgiel w żeliwach szarych wynosi zwykle od 2,5-3,6%. Jego zawartość może być mniejsza (żeliwa ciągliwe) lub większa (żeliwa sferoidalne). Ze wzrostem zawartości węgla polepsza się lejność żeliw, tj. zdolność do wypełniania form i maleje skurcz. Zwiększa się skłonność do wydzielania się węgla w postaci grafitu. Polepsza się skrawalność, zwiększają się własności ślizgowe i zdolność do tłumienia drgań.

Krzem może występować od 0,5- 5%, najczęściej jednak ma 1-3,5%. Sprzyja grafityzacji.

Z wykresu wynika, że im więcej jest węgla i krzemu w żeliwie, tym więcej będzie w strukturze grafitu, a mniej cementytu.

(wykres Maurera)

I - żeliwo białe

II-    żeliwo połowiczne

III-    żeliwo szare perlityczne

IV-    żeliwo szare ferrytyczno- perlityczne

V-    żeliwo szare ferrytyczne