93768

Trzecia księga dotyczy już człowieka poczciwego, który ma za sobą pierwsze dwa etapy życia. Rej ma na celu w tej części rozwianie obaw osoby starszej. Pisze więc o strachu przed starością i śmiercią, upływie czasu. Receptą na zmartwienia ma być obecność rodziny, godziwe rozrywki i radość. Rej widzi życie jako ciężką pracę, zaś śmierć jako zasłużony odpoczynek.

Przemowa krótka (pkt.2,4.5)

W tej części Rej zwraca się do czytelnika, zakładając, że ten cłiociaż trochę orientuje się w sytuacji politycznej krają Autor przestrzega tutaj przed nieszczęściami, które spłyną na państwo, jeśli sytuacja polityczne nie ulegnie poprawie. Piętnuje Wędy i przedstawia koncepcję ich naprawy. 1 tutaj autor nie jest zbyt odkiywczy, powtarzają się opinie innych pisarzy polskich, na temat tego, że źle się dzieje (Król rządzić nie potrafi, dobrego wojska nie ma, panuje ogólne zgorszenie, wojska nie ma, kraj się nie rozwija, chłopów się wykorzystuje, nie docenia się tego, co dał nam Bóg, marnuje się dobra ziemskie itp.) Rej mówi tutaj, że to nie król ma się zmienić, ale każdy z obywateli ma przejść na cnotliwą drogę życia.

Apoftegmata

Znajdziemy tutaj krótkie zazwyczaj, wierszyki. Zbiór ten podzielony jest na części:

1.    Dwuwiersze, pogrupowane tematycznie, opisujące jakąś cnotę, np. sprawiedliwość, skromność, rozwaga. W opracowaniu z BN czytamy, że są to tak jakby gotowe wnioski co tego, co pisze Rej w Żywocie człowieka poczciwego.

2.    Czterowiersze, grupowane na zasadzie przeciwieństw - najpierw omówiona zaleta, niżej, w kolejnych czterowierszu wada. Np. pokora a gniew.

3.    Trzecia część dotyczy już nie konkretnych cech, ale osób, np. wymiana krótkich zdań pomiędzy biskupem a wójtem (ukazanie zalet/wad każdej strony).

4.    Ta część zawiera projekty inskrypcji, np. do nanoszenia na miecze, kielichy itp., ale także poszczególne pomieszczenia domu (kuchnia, łaźnia)

Żegnanie z światem

Podmiot w l.os.l.poj układa tak jakby własny testament. Na zmianę zwraca się do świata i do cnoty. Ta część Zwierciadła stanowi doskonałe zakończenie dla pozostałych dzieł. Rej pokazuje, że warto żyć według jego wskazówek, ponieważ na starość zapewniają one spokój w duszy. Nie jest do dosłowny testament, nie ma tu mowy o żadnych darowiznach, ale o wieczności cnót, byciu do końca życia dobrym przykładem dla innych.