96455

gdzie:

Q- objętość przepływu (m^s¹),

F - powierzchnia przekroju poprzecznego (m²),

R - promień hydrauliczny (m),

J - spadek hydrauliczny przyjęty jako równy spadkowi dna,

V - średnia prędkość w przekroju (m. s ^ł),

C • współczynnik zależny od szorstkości, spadku i promienia hydraulicznego.

Tok obliczeń jest tu jednak bardziej skomplikowany, gdyż przy projektowaniu doprowadzalnika, wskutek rozbiorów wody na trasie przepływy w miarę odległości od ujęcia maleję i dlatego przekroje poprzeczne na poszczególnych odcinkach będę różne. Można by przyjęć jednę z następujęcych zasad, jako wytycznę do obliczeń:

-    utrzymać na całej długości stałę prędkość V, dobierajęc różne spadki J i powierzchnie przekroju F,

-    utrzymać stałę powierzchnię przekroju F zmieniajęc J i V,

-    utrzymać stały spadek przy zmiennych V i F.

Na wybór rozwięzania wpływaję warunki miejscowe i eksploatacyjne, ale warto podkreślić, że ze względu na zamulenie, spadki i prędkości nie powinny w żadnym przypadku wykazywać wzdłuż kanału tendencji malejęcej.

Projektujęc przekrój poprzeczny doprowadzalnika należy uwzględnić funkcję spełnianę przez dany odcinek w całokształcie sieci doprowadzajęcej. Doprowadzalnik główny usytuowany poza obiektem nawadnianym i biegnęcy w wykopie (rys. 29) powinien mieć przekrój zwarty - przeważa tu postulat maksymalnego przepływu przy minimum kubatury robót ziemnych.

Rys. 29. Przekrój poprzeczny doprowadzalnika biegnęcego w wykopie

System smug nazywany też nawodnieniem pasmowym nadaje się przede wszystkim do nawadniania płaskich gruntów ornych (spadki 0,5-20%), chociaż jego zastosowanie możliwe jest i na łękach. Zasada tego systemu polega na rozplanowaniu sieci doprowadzajęcej wzdłuż spadków terenu a sieci rozdzielczej wzdłuż warstwie. Sieć rozdzielczę stanowię rowy wykonane częściowo w nasypie tak, aby