99958

mm 111 illm

Rys. 7.52. Schemat belki wielokrotnej: m - liczba desek, h₄ - grubość deski,

I - grubość belki po skręceniu desek śrubami, b - połowa rozpiętości belki, p_r - obciążenie, p_Q - pionowe sprężenie desek (belki)

(7.125c)

6 6

gdzie: h_d - grubość deski (warstwy), m - liczba desek.

Jak widać wskaźnik wytrzymałości zespolonej belki jest m razy większy niż złożonej z oddzielnych desek. Żeby jednak można było traktować belkę wielokrotną jako ustrój zespolony, między deskami musi wystąpić tarcie równoważące siły ścinające działające wzdłuż jej osi obojętnej. Służy do tego połączenie desek zapewniające icli wstępne przyleganie przed pojawieniem się sił ścinających. Na tej samej zasadzie pracują sko-twione warstwy górotworu. Kotwie wstępnie sprężone lub hamujące odprężenie pierwotnie sprężonego górotworu wywołują pionową składową ciśnienia/?^A która dociskając warstwy górotworu musi wyeliminować ich poziomy poślizg, to jest:

3 0

W³-y^o/i    (7.126)

gdzie:    - maksymalne naprężenie ścinające w osi obojętnej belki, Q - siła poprzecz

na, / - wysokość belki, długość kotwi, p_a - ciśnienie pionowe pochodzące od naciągu kotwi,/, - współczynnik tarcia między warstwami górotworu.

Uwzględniamy dodatkowo, że siła ścinająca wynosi:

Q = l>Py,	(7.127)
a średnie pionowe ciśnienie od naciągu kotwi:
nN
^Pe~2b	(7.128)

gdzie: b - połowa rozpiętości wyrobiska, p_v - obliczeniowe ciśnienie górotworu, n -liczba kotwi w jednym rzędzie przy rozstawie rzędów co 1 m, N-siła naciągu kotwi W obliczeniach obudowy kotwiowej w pionowym ciśnieniu górotworu p_v należy uwzględnić zarówno oddziaływanie nadkładu, jak i ciężar własny górotworu skotwio-nego yl.