1352738054

36 METODA RELIGIJNO-PEDACOGICZNA FOERSTERA

rostu życia religijnego katolików nie doczekamy się za pomocą surogatu naszej katolickiej wiary.

ł

n

# *

Poznaliśmy już wyżej poglądy religijne Foerstęra. Przypatrzmy się teraz, w czem upatruje metodę, której brakło Kościołowi dotąd, i którą chce Kościół obdarzyć.

Metoda pedagogiczna Foerstera nie jest wcale religijną, lecz psych ologiczno-etyczną na tle religijnych wierzeń. Jej celem i zadaniem nie jest wzmożenie życia religijnego, ale etycznego. Religia jest mu środkiem, i to. niezbędnym, dla wyrobienia etycznego, jest konieczną deską ratunku wobec rozbicia, jakie zagraża etyce ze strony indywidualizmu moralnego i wolnej myśli. Nauczanie religijne ma wierzącemu, ,,iż sens życia objawił się i odzwierciedlił najdoskonalej w wielkich duszach'‘ (Wych. czł. str. 130), wyłożyć znaczenie życia i „na.tle przypowieści

i obrazów z własnego codziennego otoczenia udostępnić mu

\ •

zrozumienie najwyższych wydarzeń, widoków i rozwiązań” (tamże str. 94). Religia daje duszy świadomość wyższego przeznaczenia i duchowego życia, i budzi w niej pragnienie wyswobodzenia się z pęt sił przyrody, namiętności i instynktów, i w ten sposób uzupełnia siły etyczne. Chrześcijańska religia jest najwyższym stopniem takiego uświadomienia i dlatego niezbędną dla najwyższego udoskonalenia się człowieka. (Por. Wych. czł, str. 128—129).

p

Jak dalece ta metoda odstępuje od. zasad wiary katolickiej, a nawet chrześcijańskiej, jakblizko natomiast styka się z postulatami niezależnej etyki, to jasno pokazują słowa autora, kfcó-

'    s    -

remi zamyka swoje wywody o nauce religii i pouczaniu etyczneni: „Kończąc te rozpatrywania nauki religii i pouczania religijnego (w oryginale : „etycznego”), musimy jeszcze zwrócić szczególną uwagę i położyć nacisk na fakt, lubo znany powszechnie, ale wciąż jeszcze nie uwzględniany należycie w wychowaniu młodzieży.

Faktem tym jest, iż żyjemy w epoce, w której zwątpienie o wszelkim autorytecie pokutuje wśród młodego pokolenia,