5027719540

dzieciom głuchym warunków do utrzymywania kontaktów z dorosłymi osobami posługującymi się językiem migowym, które mogą zaspokoić poznawcze i rozwojowe potrzeby dziecka. Otoczenie językowe tworzą przede wszystkim rodzice, ale także dalsza rodzina, rodzeństwo a w przypadku dzieci głuchych mogą to być specjaliści pracujący z dzieckiem, nauczyciele, wychowawcy jak również inne dorosłe osoby głuche biegle posługujące się językiem migowym. Dla rodziców słyszących szczególnym wsparciem mogą okazać się głusi rodzice zarówno dzieci słyszących jak i głuchych. W modelu edukacji dwujęzycznej placówka edukacyjna pełni funkcję miejsca, w którym głuche dziecko ma kontakt ze wszystkimi tymi osobami, a jego słyszący rodzice mają możliwość rozwijania swoich umiejętności językowych w języku migowym.

Według danych SIO (stan na wrzesień 2014) uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi - niesłyszący w przeważającej liczbie uczęszczają do szkół specjalnych. Należy także zwrócić uwagę, że im wyższy etap kształcenia tym proporcjonalnie więcej dzieci niesłyszących uczy się w szkołach specjalnych niż w placówkach masowych. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że uwzględnienie perspektywy językowej znosi konieczność ścisłego podziału na uczniów niesłyszących i słabosłyszących według klasyfikacji audiometrycznej. Prawo do dwujęzycznej edukacji w opisywanym modelu ma każdy uczeń, u którego z uwagi na uszkodzenie słuchu występują trudności z akwizycją języka fonicznego.

MODEL EDUKACJI DWUJĘZYCZNEJ DZIECKA GŁUCHEGO

P.l. JEDNOSTKI EDUKACYJNE
P.l .l. ORGANIZACJA	P.l.2. DYDAKTYKA
P.2. JEDNOSTKI WSPIERAJĄCE
P.2.1. TWORZENIE OTOCZENIA JĘZYKOWEGO	P.2.2. ROZWÓJ METODYKI EDUKACJI DWUJĘZYCZNEJ

Model edukacji dwujęzycznej dzieci głuchych uwzględnia dwa poziomy strukturalne. Poziom PI. dotyczy jednostek, w których prowadzone jest kształcenie. Mowa tu o ośrodkach

5