93763793

KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW

3. Trzy klasyczne modele motywacji

W teoriach dotyczących zarządzania organizacją można wyróżnić trzy modele motywacji:

1. Model tradycyjny związany z naukowym zarządzaniem;

2. Model stosunków współdziałania (Humań Relations);

3. Model zasobów ludzkich.

3.1. Model tradycyjny

Z tradycyjnym modelem motywacji łączy się nazwisko Fredericka Taylora (1856-1915) i stworzona przez niego naukowa szkoła organizacji pracy. W czasach, w których tworzył Taylor, porównywano organizm ludzki do zwykłej maszyny. Zwracano wtedy uwagę przede wszystkim na zdolność, szybkość, wytrzymałość i koszt owych maszyn, natomiast problematyka motywacji pozostawała na uboczu. Istotne było, żeby pracownicy (wtedy przede wszystkim robotnicy) wykonywali nużące i powtarzalne zadania jak najszybciej i jak najsprawniej. Kierownicy określali zatem, w jaki sposób powtarzalne zadania można wykonać najlepiej (robotnik musiał otrzymać takie zadania, w realizacji których jego siły i zdolności mogły być najlepiej wykorzystane, a cała procedura wykonania zadania musiała być opracowana w najmniejszych szczegółach) i stosowali motywację ekonomiczną wychodząc z założenia, że główną i powszechną siłą motywacyjną jest pieniądz. Opracowany system zachęt płacowych miał charakter kaskadowy - im więcej robotnik wytwarzał, tym więcej zarabiał.¹

Punktem wyjścia w tradycyjnym modelu motywacji jest przekonanie, że pracownicy są z natury leniwi i niechętnie wykonują powierzone im zadania i obowiązki, a sama czynność pracy jest dla nich nieprzyjemna. Dochód dla ludzi będzie zatem ważniejszy niż sam

UNIA EUROPEJSKA

EUROPEJSKI FUNDUSZ SPOŁECZNY

Koźmiński A.K., W. Piotrkowski, Zarządzanie. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa 1996