6827068529

2. Kierunki użytkowania koni

2.1. Typy użytkowe

W zależności od różnorodności środowisk naturalnych jak i świadomej działalności człowieka, kierującego od czasu udomowienia ewolucją konia w pożądanym dla siebie kierunku, wytworzyły się na świecie liczne rasy koni, różniące się masą, wzrostem, budową ciała oraz przydatnością do różnego użytkowania. Podział na określone typy jest trudny.

Konie można podzielić na typy użytkowe w zależności:

I.    od    masy ciała, na:

1.    lekkie - do około 600 kg,

2.    ciężkie - powyżej 600 kg,

II.    od    sposobu poruszania się, na:

1.    szybkie - poruszające się w szybkim tempie stępem, kłusem i galopem,

2.    stępaki - powolne, poruszające się przeważnie stępem,

III.    od    cech morfologicznych, na:

1.    gorącokrwiste - konie o pobudliwym układzie nerwowym, żywym temperamencie, suchej konstytucji wszystkich tkanek, budowie lekkiej, pozwalająca na swobodny szybki ruch. Konie te dojrzewają późno (3-5 lat), są długowieczne (25-30 lat) i długo przydatne do rozpłodu i pracy. Dobrze wykorzystują paszę, są wytrzymałe. Charakterystyczna dla nich jest konstytucja sucha. Przykładowe rasy to czysta krew arabska, pełna krew angielska, wielkopolska, małopolska, polskie konie szlachetne półkrwi.

2.    zimnokrwiste - konie o dużej masie ciała obfitym i silnie otłuszczonym umięśnieniu, powolne w ruchu, słabiej i wolniej reagujące na bodźce. Wymagają mniej wartościowych pasz i dobrze je wykorzystują. Nadają się do ciężkiej pracy pociągowej. Wcześnie dojrzewają (2-2,5 lat), krócej są użytkowane (18-20 lat), wymagają bardzo regularnego trybu życia. Charakteryzują się konstytucją limfatyczną. Przykładowe rasy: polskie konie zimnokrwiste, konie ardeńskie, perszerony.

3.    prymitywne - konie średniego wzrostu i masy ciała, o cechach pokroju pośrednich pomiędzy cechami koni gorąco- i zimnokrwistych i mocnej konstytucji. Przykładowe rasy: koniki polskie (kn), konie huculskie (huc).

5