7227192357

o szkoła lecząca z nieszczęścia -¹ życie w szczęściu!

przeznaczona dla dzieci, którym się nie powiodło, głównie z rodzin zamożnych o nie było obowiązku chodzenia do szkoły, nie chodzi o edukację

“Wolę. aby mój uczeń był szczęśliwym śmieciarzem. niż nieszczęśliwym naukowcem. “ o źródła: m.in. Freud, Fromm o wolność nie oznacza samowoli, rozpasania

“Wolność człowieka jest ograniczona tylko przez wolność diugiego człowieka.'’ o samorząd & równość wszystkich (takie same prawa dorosły i dziecko)

* PETER PETERSEN (1884 - 1952)

szkoła: JENA PLAN-SCHULE

■    kierownik katedry pedagogiki w Jenie (po Reinie)

■    idea szkoły humanitarnej, później próba łączenia z hitlerowskim totalitaryzmem

■    wychowawca to nie nauczyciel, ale grupa społeczna, np. rodzina, jakaś wspólnota wychowanie prowadzi do uczłowieczenia, uduchowienia, rozwoju osobowości, a także do uspołecznienia

■    wspólnota - ma wspólne cele, którym się wszyscy podporządkowują

■    Wspólnoty:

1.    Rodzina = wspólnota miłości.

2.    Wspólnota szkolna - wolna, niezależna od państwa, bez autorytarnego nauczyciela, szkoła musi być powszechna i narodowa (ludowa), bo naród też jest wspólnotą i elementem kultury także;

szkoła ma być koedukacyjna

■    w 1924 otwarta szkoła eksperymentalna

■    wychowawca / nauczyciel - kierownik w grupie

■    wg. Petersena nauczanie to sprawa drugoplanowa, ważniejsze jest wychowanie! Nauczanie poprzez wspólnotę szkolną, naturalne.

nauczanie odbywa się głównie poprzez pracę w grupach

■    Konkretne kursy przedmiotowe powstają wówczas, gdy dzieci wyrażają swoje zainteresowanie nimi.

■    4 podstawowe formy kształcenia:

1. ) rozmowa, np. w kole

2. ) zabawa (każda)

3. ) praca, np.w grupach

4. ) uroczystość, np. rozpoczęcie tygodnia

■    te formy kształcenia oparte są na 4 procesach: myślenie, rozważanie, oglądanie, odczuwanie

■    podręczników u Petersena z reguły nie ma

■    ważna rola rodziców w szkole, ale odnoszą się nie do swojego dziecka, lecz do ogółu dzieci

9

1

   RUDOLF STE IN ER - b. krytyczne (M.Keyser, P.A.Wagemann)

•    Opinia o szkołach waldorfskich brzmi: dalekie od przymusów szkoły państwowej, naucza i uczy się w nich bez lęku, uwzględniając talenty i zdolności poszczególnych uczniów, bez nacisku na osiągnięcia, w swobodnej atmosferze, w pięknym otoczeniu, obierając orientację artystyczno-praktyczną; nie brakuje zarówno zdecydowanych jej zwolenników, jak i przeciwników; pod względem dydaktycznym i metodycznym.

•    Założono, że przewaga szkół waldorfskich nad szkołami państwowymi, w takich zakresach, jak szczególne osiągnięcia w zakresie praktycznego działania w warsztatach, w ramach kształcenia zawodowego, w ogródkach przyszkolnych itd. są znane i dlatego pominięto je w rozważaniach.

•    Szkoły waldorfskie dokonują pozytywnej selekcji uczniów, pochodzą przeważnie z uprzywilejowanych finansowo i społecznie rodzin. Rodzice wydatnie wspierają finansowo szkołę, udzielają się w niej społecznie, umożliwiają dziecku dodatkowe kształcenie, np. w postaci pobytów za granicą pozaszkolnych zajęć muzycznych itd.

Wybiera się przydatne dzieci i rodziców pasujących do tej pedagogiki.

•    Steiner proponuje pedagogiczną utopię w religijnym kontekście, postuluje etos zawodowy, który można pojmować jedynie jako powołanie.