901459866

Konstrukcje i budowle ziemne

OBLICZENIA WSPÓŁCZYNNIKA STATECZNOŚCI SKARPY ODWODNEJ METODĄ FELLENIUSA

DLA ZAPORY ZIEMNEJ BEZ ELEMENTÓW USZCZELNIAJĄCYCH Z DRENAŻEM Zapora ziemna posadowiona na podłożu przepuszczalnym

Wszystkie oznaczenia do obliczeń znajdują się na schemacie

Rys. 1 Schemat hydrauliczny obliczeń filtracji przez zaporę ziemną z drenażem

Th

—L

Dane wyjściowe: Wysokość zapory:	= 10,70 m,
Zwierciadło wody górnej:	H = 8,00 m,
Zwierciadło wody dolnej:	h0 = 0,60 m.
Szerokość korony:	b = 3,00 m,
Nachylenie skarp:	l:mi = 1:2,5; l:m2 = 1:2,
Szerokość podstawy zapory:	B =51,15 m.
Grunt korpusu zapory:	Piasek drobny (Pd), ID = 0,80
Grunt podłoża:	Pospółka (Po), l0 = 0,50

Opis metody Felleniusa.

Została opracowana przez Szwedzką Komisję Geotechniczną w latach 1914-1926. Metoda ta powstała w wyniku badań nad osuwiskami skarp na trasach kolei szwedzkich.

Metoda jest metodą blokową (pasków) zaliczaną do grupy metod równowagi granicznej.

W metodzie Felleniusa przyjmuje się następujące założenia:

•    poślizg potencjalnej bryły osuwiskowej występuję na powierzchni walcowo-kołowej;

•    siły oddziaływania pomiędzy blokami są równoległe do podstawy bloku i nie wpływają na wartość reakcji normalnej do podstawy bloku oraz wartość sił oporu ścinania.

•    współczynnik stateczności definiowany jest jako stosunek sumy momentów sił biernych (utrzymujących równowagę) i sił czynnych (zsuwających).

Obliczenia współczynnika stateczności opierają się na następujących założeniach:

•    płaskiego stanu naprężenia i odkształcenia,

•    hipotezy wytrzymałościowej Culomba-Mohra,

•    niezależności parametrów ^i c od czasu,

•    występowania wzdłuż całej powierzchni poślizgu jednakowych przemieszczeń.

l