1098873024

Materiały ceramiczne

Materiały ceramiczne

L.p.	Wytrzymałość na zginanie og
1	164,6
2	140,1
3	105,5
4	115,0
5	138,8
6	107,1
7	112,0
8	82,5
9	107,5
10	137,9

cia określane jest jako wytrzymałość na zginanie. Wytrzymałość na zginanie o_g określa się jako iloraz momentu gnącego M_g i wskaźnika przekroju próbek W_g

W przypadku zastosowania układu trój punktowego obciążania próbek o przekroju kołowym wzory na o_g i W_g przybierają postać:

	Pg-L
	' *’%
wK	_ n d^l
	3

gdzie: P_g - siła niszcząca L - odległość pomiędzy podporami d - średnica próbki

Próbę statyczną ściskania przeprowadzono przy użyciu maszyny wytrzymałościowej INSTRON 1114 dla dziesięciu próbek o przekroju kołowym (ryc. 2). Wytrzymałość na ściskanie określa się jako stosunek siły niszczącej P_c do pola powierzchni przekroju próbki A:

P

a = —

A

gdzie: P_c - siła niszcząca;

.-I = —-— pole przekroju próbki 4

d - średnica próbki

Ryc. 2. Geometria obciążenia próbek w statycznym teście ściskania.

Wyniki

Wyniki badania wytrzymałości na zginanie w trzypunktowym teście zginania wykazały, że największą średnią wartością charakteryzuje się materiał In-Ceram (340,24 MPa), nieco mniejszą materiał Empress 2 (317,99 MPa). Natomiast zdecydowanie mniejszą średnią wartością charakteryzował się materiał Empress (121,10 MPa). Zestawienie wszystkich pomiarów przedstawiają tabele I, II,

m.

Tabela I. Wyniki pomiaru wytrzymałości na zginanie materiału Empress

Tabela II. Wyniki pomiaru wytrzymałości na zginanie materiału Empress 2

L.p.	Wytrzymałość na zginanie og
1	180,7
2	289,6
3	148,9
4	335,8
5	451,2
6	252,2
7	223,3
8	237,3
9	415,3
10	645,6

PROTETYKA STOMATOLOGICZNA. 2006. LVI. 2 229