3813100490

Internetowe Bazy Danych - wykład 12

INSTALACJA I KONFIGURACJA

Na początek trzeba zaopatrzyć się w Perlą - najlepiej poszukać go na jednej z płyt dołączanych do przeróżnych czasopism komputerowych lub po prostu ściągnąć go z internetu (ftp.cpan.org). Następnie pliki należy rozpakować (opis instalacji dla systemu Linux - pod Windowsem wystarczy po prostu użyć Zip'a):

gunzip < pliki.tar.gz | tar xvf -cd nazwa_rozpakowanego_katalogu

Po rozpakowaniu należy program skonfigurować poleceniami:

sh configure - dla konfiguracji automatycznej sh Configure - dla konfiguracji ręcznej

I na koniec pozostaje zaalokowanie programu w systemie:

make    - stworzenie Perlą

make test - testowanie programu

make install - zainstalowanie w systemie

To powoduje, że w systemie pojawia się prawidłowy opisywany tu język gotowy do użycia. Trochę inaczej instaluje się wybrane moduły, ale o tym później.

Perl, podobnie jak C, jest językiem bez ścisłego, koniecznego do zachowania poprawności skryptu, formatu. Definiowanie typów, zmiennych i procedur przed przystąpieniem do pisania właściwego programu jest niewątpliwie przydatne w przypadku tworzenia bardziej skomplikowanej struktury, lecz zupełnie niepotrzebne podczas pisania na przykład prostego programiku. Perl pozwala pominąć owe niepotrzebne linijki, zaoszczędzając przez to czasu programiście.

print "Witaj, szkoło.\n";

Spowoduje to po prostu wypisanie na ekranie tekstu "Witaj, szkoło", bez żadnych dodatkowych, zbędnych w tym przypadku deklaracji zmiennych czy przypisywaniu dodatkowo wykonywanych procedur. To między innymi różni ten język od C, który wymaga na starcie programu przynajmniej podania linii #include . Podobnie jednak jak w C, każda komenda musi się kończyć Natomiast tekst rozpoczynający się od znaku hash jest traktowany przez interpreter jako komentarz. Najczęściej używanym do skryptów Perlą rozszerzeniem jest .pl.

Pierwsza linijka kodu powinna wyglądać następująco:

#!/usr/bin/perl

bądź

#!/usr/local/bin/perl

Jest ona różna dla innych systemów operacyjnych a wskazuje umiejscowienie interpretera na dysku. Nie jest ona jednak niezbędna do działania programu. Teoretycznie linijka ta powinna być traktowana jako komentarz ponieważ rozpoczyna się od znaku Jest jednak inaczej. Jeżeli jej nie ma wcale to nie można uruchomić skryptu z polecenia ,/nazwaskryptu ani wpisując samą nazwę programu. Trzeba wtedy podać bezpośrednio interpreter, który ma się zająć danym programem. W niektórych systemach bywa też tak, że nawet jeśli owa linijka znajduje się na pierwszym miejscu w

-2-