4467021801

występują to jako pochodna trudności podstawowej. I tak trudności w czytaniu niekorzystnie rzutują na edukację matematyczną ponieważ wymaga ona od ucznia umiejętności czytania zadań tekstowych.

Światowa Federacja Neurologów w Dallas w 1968 r. przyjęła jako obowiązującą następującą definicję specyficznych trudności w uczeniu się „Są to zaburzenia manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania mimo stosowania obowiązujących metod nauczania, normalnej inteligencji i sprzyjających warunków społeczno - kulturowych. Są spowodowane zaburzeniami podstawowych funkcji poznawczych co często warunkowane jest konstytucjonalnie”.

Dzieci doświadczające specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania nazywa się dyslektycznymi. Jeśli trudności dotyczą realizacji graficznej strony pisma nazywa się je dysgrafią. Trudności w uczeniu się matematyki określane są mianem dyskalkulii.

Najnowsza definicja zaproponowana przez Amerykańskie Stowarzyszenie Orton Dyslexia Society w 1994 r. jest następująca : „Dysleksja jest jednym z wielu różnych typów trudności w uczeniu się. Jest to specyficzne zaburzenie o podłożu językowym i konstytucjonalnej etiologii, charakteryzujące się trudnościami w kodowaniu pojedynczych wyrazów, zwykle odzwierciedlające niewystarczające zdolności przetwarzania fonologicznego. Trudności te są nieoczekiwane w relacji do wieku oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych. Nie są one rezultatem ogólnego opóźnienia rozwoju czy osłabienia wrażliwości zmysłowej. Dysleksja manifestuje się zróżnicowanymi trudnościami w różnych formach komunikacji, często przejawiając się , oprócz problemów z czytaniem, także wyraźnymi problemami z osiągnięciem biegłości w pisaniu (dysgrafia) i ortografii (dysortografia).

W tej i w większości innych definicji podkreśla się fakt, że dziecko że specyficznymi trudnościami w uczeniu się prawidłowo rozwija się pod względem psychofizycznymi nie stwierdza się u niego żadnych zaburzeń budowy lub funkcjonowania narządów - wzroku, słuchu, ruchu - oraz nieprawidłowości w rozwoju intelektualnym. Nie stwierdza się także uchybień w metodach nauczania oraz w funkcjonowaniu środowiska domowego.

Dziecko ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się wymaga jednak specjalnego wsparcia w zakresie dostosowania do jego możliwości i potrzeb metod, form i środków dydaktycznych. Realizacja takiej pomocy dokonuje się w procesie terapii pedagogicznej.

2