5555241549

gdzie:

- przełożenie manometru.

a- kąt nachylenia rurki pomiarowej, rad f - pole powierzchni przekroju rurki, m² F - pole powierzchni przekroju zbiornika, m² f

Ponieważ wartość stosunku — jest pomijalnie mała w porównaniu z wartością sina, powszechnie F

przyjmuje się, że a = sina.

Rys. 2 Schemat mikromanometru cieczowego

Na rys. 3. pokazano zasadę pomiaru ciśnienia dynamicznego za pomocą rurki Prandtla. Rozpatrzmy strugę leżącą w osi tej rurki i obierzmy na niej dwa przekroje, z których jeden wypada w punkcie spiętrzenia, a drugi leży w obszarze przepływu niezakłóconego (przyjmuje się, że jest on oddalony od punktu spiętrzenia co najmniej o trzy średnice rurki)

Zakładając, że przepływający płyn jest nieściśliwy i przepływ jest ustalony równanie Bemouliego dla przekrojów 1-1 i 2-2 przyjmie następującą postać:

w,²    p,    w,²    p,

¹ +    +z, =    ² + ^² +z₂

2-g p-g    2-g p-g

Przy poziomym usytuowaniu rurki Z2 = zi. Ponadto w punkcie spiętrzenia mamy Wj= 0 oraz pi = p_c.

W płaszczyźnie otworków w zewnętrznej części rurki Prandtla (przekrój 2-2) mamy p2= p_s oraz

w₂ = w.

Po podstawieniu powyższych wartości do równania otrzymuje się:

W^! P, P,

2 g    P-g    P'g

skąd:

V P

Jeżeli rurkę podłączymy do manometru różnicowego, to zmierzymy różnicę ciśnień całkowitego i statycznego. Znając różnicę ciśnień i korzystając ze wzoru można obliczyć prędkość przepływu w.