5673850584

czekajmy i szukajmy. A kto wie któregoś dnia odezwie się pukanie do naszych drzwi. Może zresztąjuż za nimi stoi. Panna Nadzieja.

Tu przytoczę piosenkę z lat 70., przeoczoną w pierwszym tomie. Nawet teraz nie mogę nigdzie znaleźć jej tekstu, przytaczam więc go z pamięci. Należała wśród moich produkcji do utworów szczególnie tępionych — nie wiem, dlaczego. Niezgłębione bywały motywy kontroli.

Chociaż raz pamiętam, kiedy zmęczony walką z cenzurą napisałem wiersz liryczny i zaniosłem mając nadzieję, że tym razem przejdzie, załatwiono mnie krótkim sformułowaniem: „Za szczere”! Chyba sobie wiadomym sposobem cenzurowano mi duszę. Tytuł piosenki wziąłem bowiem z wyjątkowo podłego artykułu relacjonującego proces, bodajże „ taterników” —

Milcz albo kłam

(muz. Jerzy Andrzej Marek)

Co przyniesie nam zakręt ulicy, czym powita nas brama i próg, czyje ręce w swe dłonie pochwycisz, czyje usta przytulisz do ust?

W jakim oknie pojawi się Julia, które niebo ci wpadnie do rąk, co jak bajka rozpryśnie się złudna, jaki patyk rozwinie się w pąk?

Powiedz, powiedz, niech rzeczy się dzieją Nadziejo, o Nadziejo!

Powiedz, wyznaj, co zdarzy się nam —

Jeśli dobre.

Gdy złe — milcz albo kłam!

Tu dotkliwa luka w pamięci, udaje mi się przypomnieć dopiero końcówkę:

W którym miejscu gwałtownie staniemy,

Zaplątani wśród czynów i słów