5755073381

być przedmiotem nauczania w szkole, przy czym nie może być naruszona wolność sumienia i religii innych osób. ”⁷²

Jednak podobnie jak w Iranie zapisy prawne nie zawsze są respektowane. Dowodem na to może być uprzywilejowana pozycja Kościoła katolickiego w oświacie publicznej (krzyże w klasach szkolnych, wybór tekstów literackich itp.).

Co więcej, specyficzne uprzywilejowanie katolicyzmu widoczne jest w świecie polityki. Zaś od dawna wiadomo, że ten ma z kolei wpływ na edukację. W ostatnich wyborach zwyciężyli politycy demonstrujący swój katolicyzm (a także swój heteroseksualizm wbrew głoszonym przez siebie poglądom, iż orientacja seksualna nie jest sprawą publiczną - taka sytuacja jest w pewnym stopniu adekwatna do sytuacji w Iranie, gdyż w Polsce co prawda nie kara się jeszcze za odmienność śmiercią, ale dyskryminacja jest niestety na porządku dziennym), którzy teraz zdają się zmierzać do upowszechnienia swoich poglądów w życiu społecznym - są już projekty powstania Narodowego Instytutu Wychowania, którego zadaniem ma być ratowanie "uniwersalnych" wartości - prawdopodobnie katolickich i patriotycznych (nacj onal isty czny ch?).⁷³

Ciekawym ewenementem jest także propozycja (a może plan?) jednego z radykalnych polityków prawicy. Maciej Giertych, kandydat na prezydenta w wyborach 2005, zainspirowany jest wyznaniowym państwem irańskim oczekuje, bądź zmierza do wprowadzenia adekwatnego systemu w Polsce. Z tą różnicą, że opartego na religii katolickiej.

„Ufam, że powróci czas katolickiego państwa wyznaniowego, jak w średniowieczu. Ufam też, że właśnie Polska może być tym krajem, który rozpocznie proces odnowy - jak kiedyś kontr-reformację, jak niedawno Iran w islamie.”⁷⁴

Istnieje więc pewne prawdopodobieństwo (miejmy nadzieję, że niezbyt duże), że system oświatowy Polski upodobni się do sytemu irańskiego.

Jeśli dziś dokonujemy porównania drogi edukacyjnej uczniów irańskich i polskich odnajdujemy także sporo podobieństw, gdyż cały szkielet systemów jest w gruncie rzeczy dość powszechny. Różnice pojawiają się w długości poszczególnych etapów edukacji (oczywiście w ich nazewnictwie), a także możliwości wędrówki między poszczególnymi wariantami edukacji. W przypadku systemu irańskiego należy uwzględnić fakt, iż podlega on ciągłym zmianom (od czasu czasu reformy w 1993 roku zmiany są wprowadzane stopniowo i nie zapadły jeszcze ostateczne decyzje odnośnie kształtu oświaty - bądź dane

72    Tamże

73    Gazeta Wyborcza. URL: http://serwisy.gazeta.pl/kraj/L69906.3133237.htnil

74    Opoka 2001/38, URL: http://www.opoka.giertych.pl/owk38.htm

18