5792343879

mp 819_2010

Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

Paweł Drobny

Studia Doktoranckie Wydziału Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych

Kapitał ludzki - ujęcie teorii neoklasycznej i szkoły austriackiej

1. Wstęp

Współczesna gospodarka opiera się na pracy oraz wiedzy i sile umysłu człowieka. Do XX w. gospodarka rozwijała się dzięki błyskotliwości i wytrwałości naukowców - pasjonatów, którzy poszukiwali prawdy o otaczającym ich świecie. Postęp technologiczny nie był ściśle związany z postępem naukowym. Dopiero w XX w. podstawą rozwoju gospodarczego stały się inwestycje w badania i rozwój, których celem było poszukiwanie nowych, wydajnych technologii. U progu XXI w. współpraca technologii, takich jak: mikroelektronika, komputery, telekomunikacja, nowe tworzywa sztuczne, robotyka oraz biotechnologia, zaczęła zmieniać gospodarkę^{1 2}. W obliczu tych zmian człowiek dostrzegł, że jego dobrobyt oraz dalszy rozwój gospodarczy będzie zależał od jego wiedzy i umiejętności właściwego jej wykorzystania. Coraz lepiej rozumiał, że to, co jest jego nieodłączną częścią, może stanowić kapitał. Zdrowie, informacja, wiedza, umiejętności, system wartości mogą stanowić tzw. kapitał ludzki. W niniejszej pracy autor chce poddać krytyce definicję kapitału ludzkiego sformułowaną na podstawie neoklasycznej myśli ekonomicznej i sformułować definicję kapitału ludzkiego, jaka wynika - jego zdaniem - z heterodoksyjnej myśli ekonomicznej prezentowanej przez szkołę austriacką, oraz pokazać konsekwencje każdej z nich.

1

Artykuł został złożony do publikacji w grudniu 2007 r.

2

L.C. Thurow, Building Wealth: The New Rules for Individuals, Companies and Nations in a Knowledge-based Economy, poi. tłum. Powiększanie bogactwa. Nowe reguły gry w gospodarce opartej na wiedzy. Helion, Gliwice 2006, s. 13.