6878602036

54

elipsy o wymiarach 6X4 km. Poprzeczny do osi doliny profil kępy Górnej Grupy wykazuje wiele cech wspólnych z profilami pozostałych kęp: zwrócony jest stromym, podciętym erozyjnie stokiem ku osi doliny Wisły, łagodnym zaś, z szeregiem stopni terasowych, w kierunku przeciwnym (ryc. 23). Kąty nachyleń stoku wschodniego wahają się przeciętnie od 25° do 45°, stoku zachodniego — od 3° do 15°.

Poznanie profilu i charakteru facjalnego najmłodszych osadów plej-stoceńskich budujących kępę Górnej Grupy umożliwiają przede wszystkim odsłonięcia na jej wschodnim stoku oraz liczne głębokie wyrobiska żwirowni w obrębie górnych teras rzecznych. Ze stratygraficzno-

Ryc. 23. Schematyczny przekrój geologiczny przez kępę Górnej Grupy

1 — deluwia, 2 — piaszczysto-żwirowe osady aluwialne, 3 — glina morenowa i żwirowo-piasz-czyste osady fluwioglacjalne (pierwszy poziom glacjalny), 4 — piaszczysto-żwirowe osady fluwioglacjalne z warstwą bruku morenowego w spągu (drugi poziom glacjalny), 5 — morena ablacyjno-soliflukcyjna i ciemnobrązowy mulek ilasty (drugi poziom glacjalny), 6 — piasek drobnoziarnisty, 7 — szare iiy warwowe

Schematic section through Kępa of Górna Grupa

1 —■ slope wash, 2 — sand-gravel alluvial deposits, 3 — till and gravel-sands fluvioglacial deposits (first glacial-drift horizon), 4 — sand-gravel fluvioglacial deposits with boulder and gravel pavements in the bottom (second glacial-drift horizon), 5 — superglacial-solifluction till and dark-brown clayey silt (second glacial-drift horizon), 6 — fine-grained sand, 7 — grey varved clays -paleogeograficznego punktu widzenia szczególne znaczenie posiadają odsłonięcia na wschodnim stoku. Dostarczają one dalszych ważnych informacji dotyczących przebiegu procesów zaniku przedostatniego na tym terenie lądolodu.

W górnej części stoku w Nowych Marżach, powyżej drogi polnej biegnącej serpentyną na powierzchnię szczytową kępy (na północ od