6914375086

Sieć dolinna w pradolinie 69

druga płynęła od wschodu przez Karsznice, Górę Św. Małgorzaty, Tum i łączyła się z dnem pradoliny koło Łęczycy.

Powstanie dolinnego działu wodnego spowodowało zmianę kierunku odwodnienia. Rzeka płynąca ze wschodu opuściła dolinę na odcinku Karsznice — Tum, a Bzura opuściła dolinę na odcinku Leżnica — Łęczyca i popłynęła opuszczonym przez poprzednią rzekę korytem koło Kwiatkówka. Zróżnicowana rzeźba podłoża koło Łęczycy świadczy o erozji wgłębnej Bzury podczas tworzenia nowego koryta.

Od Solcy w kierunku północnym do Łęczycy płynie dopływ Bzury, którego dolina jest płytka i szeroka, mająca tylko jedną terasę (ryc. 33). Należy zaznaczyć, że rzeka ta w Solcy i Sierpowie rozcina osady

Ryc. 33. Podłużny i poprzeczne profile doliny strumienia przepływającego

przez Solcę

plejstoceńskie aż do podłoża. Obecnie to głębokie rozcięcie jest wypełnione osadem piaszczysto-żwirowym, a strumień ten podobnie jak Bzura płynie po zasypanej przez siebie dolinie (ryc. 15).

Przy połączeniu Bzury z korytem pradoliny rozciąga się szerokie obniżenie ograniczone poziomicą 102 m. Wskazuje ono, że tym obniżeniem prawdopodobnie płynęła rzeka. Jednak współczesna Bzura omija tę naturalną, morfologicznie predysponowaną drogę i płynie po zachodniej krawędzi obniżenia, na wyższym poziomie, na którym leży Łęczyca.

Na mapie Prus Południowych D. Gilleyego z 1802 r. (fot. 19) oraz na mapie K. Perthesa z 1793 r. warunki hydrograficzne okolic Łęczycy są inne. Od Dzierzbiętowa Bzura skręca na północ i łączy się koło Tumu z rynną równoleżnikową. Przed Tumem Bzura opuszcza tę rynnę i powraca na środek wymienionego starego koryta, skąd kieruje się na NE do dna pradoliny. Strumień przepływający przez Solcę nie łączy się z Bzurą, lecz tworzy samodzielną rzekę, która płynie przez Łęczycę obecnym korytem Bzury.

Na mapie Kwatermistrzostwa Generalnego Wojsk Polskich z 1839 r. układ sieci wodnej koło Łęczycy jest taki sam jak obecnie. Porównując wymienione trzy mapy należy sądzić, że zmiany sieci rzecznej naj-