1109810739

F_t - siła tarcia w funkcji czasu F_n - obciążenie

Zużycie liniowe próbek określa się jako różnicę wymiarów próbki przed i po procesie tarcia, mierzonych zwykle w kierunku działania siły nacisku FN (prostopadle do kierunku tarcia).

Podczas realizacji ćwiczenia laboratoryjnego zostaną wyznaczenie również właściwości ścierne wybranych materiałów polimerowych. Na stanowisku badawczym podczas tarcia w obecności luźnego ścierniwa zostaną przeprowadzone badania ścieralności w jednakowych warunkach pracy (v - prędkość ślizgania, Fn - obciążenie). Na podstawie uzyskanych wyników badań tribologicznych zostaną określone właściwości ścierne wybranych materiałów polimerowych. Na podstawie badań tribologicznych należy opracować sprawozdanie z przeprowadzonego ćwiczenia. Wnioski z ćwiczenia powinny zawierać wyjaśnienia otrzymanych wyników.

Metoda badawcza odporności na ścieranie zgodna jest z normą GOST-23.208-79. Stanowisko to przeznaczone jest do badania materiałów i powłok na zużycie ścierne podczas tarcia w obecności luźnego ścierniwa. Zasada badania (rys.2) polega na tym, że w jednakowych warunkach pracy (prędkość ślizgania v i obciążenia Fn) przeprowadza się badania próbek wybranych materiałów oraz próbki wzorcowej wykonanej ze stali 45 w stanie znormalizowanym. Podczas pomiaru badana próbka (1) jest dociskana z określoną siłą (Fn) do obracającego się z ustaloną prędkością obrotową (n) krążka gumowego (2) o średnicy d = 50 mm. Pomiędzy krążek i próbkę dostarczany jest proszek kwarcowy (3) - elektrokorund nr 90 (wg PN-76/M-59115) - powodujący ścieranie próbki. Wynikiem pomiaru jest wagowe zużycie próbki (różnica ciężaru przed i po badaniach), jakie wystąpiło po określonym czasie tarcia (określonej liczbie obrotów gumowej rolki).

A

Rys. 2. Schemat metody badawczej: 1 - próbka z badanej stali, 2 - rolka gumowa, 3 - ścierniwo

Na podstawie pomiarów zużycia wagowego określano wskaźnik odporności na ścieranie Kb (względną odporność na zużycie) dla poszczególnych materiałów, określany jako stosunek objętościowego zużycia próbki wzorcowej do objętościowego zużycia badanych materiałów uzyskanych w takich samych warunkach badań.

Wskaźnik ten określano z wzoru: