117828881

z roku 1899 zdobywa się ża

rn a 1 Classification ledwie na 9 400 i 15000.

Różnica między angielskiem a francuskiem wydaniem tablic, poza prostem pomnożeniem lfczb klasyfikacyjnych głównych, streszcza się znamiennie i podstawowo we wprowadzeniu częściowem liczb nowych i ścisłem, metodycznem opracowaniu istniejących już w zalążku w tablicach angielskich t. z. poddziałów wspólnych. Określają one i obejmują pewne, wspólne wszystkim, lub niektórym tylko działom wiedzy i literatury, pojęcia, które wydzielono z pomiędzy szeregu liczb klasyfikacyjnych głównych i uzmysłowiono za pomocą odpowiadających im umówionych znaków, czyli wskaźników. Z doniosłego znaczenia poddziałów takich zdawał sobie sprawę już sam Dewey, jak to jednak następnie na przykładach wyka żerny, nie zdołał ich wyodrębnić, ograniczając się jedynie na włączaniu ich do liczb klasyfikacyjnych głównych, co powodowało właśnie wspomnianą wyżej bezwzględność, sztywność i martwotę tablic angielskich i niemożność niemal stosowania ich międzynarodowego.

Opracowane tedy szczegółowo w osobnym zeszycie wydawnictwa „Manuel du Itfperloirc biblioi/rap/tigue unirersih, zatytułowanym: „Tablcs auxiliures des subdirisions eonmmncs*, poddziały wspólne mają, jak rzekliśmy, na celu — za pomocą umówionych znaków, czyli „wskaźników", jak: nawias, znak równania, dwukropek, cudzysłów, pojedyncze i podwójne zero włącznikowe, wsuwkowe (intercalaire), litery alfabetu od A do Z i łącznikiem poprzedzone liczby od 1 do 9-ciu — wydzielenie wspólnych różnym działom klasyfikacyjnym pojęć, tak, aby, przy ścisłem wyróżnieniu ich od głównych liczb klasyfikacyjnych, wraz z niemi właśnie tworzyć mogły sygnatury, czyli liczby klasyfikacyjne złożone, jasno się tłumaczące.

v) V o d d żuł y f o r m u I n e i o <j <> l u r.

We wszystkich działach nauki, czy literatury, posiadamy: 1) Prace omawiające przedmiot dany z punktu widzenia ogólnego, wyluszczające prawa nim kierujące, jego zasady, jego filozofję,

11)0