117829762

3. System diagnostyki pokładowej OBD II i EOBD

Wprowadzona w USA od 1996 roku norma OBD II, która stała się od roku 2000 światowym standardem, nakłada na producentów obowiązek tworzenia pokładowych systemów diagnostycznych dla wszystkich pojazdów osobowych i dostawczych. Obowiązkową funkcją tych systemów jest pomiar i ciągłe monitorowanie podstawowych parametrów układu napędowego, w tym wszystkich parametrów emisyjnie krytycznych tzn. takich, które bezpośrednio lub pośrednio wskazują na możliwość wystąpienia zwiększonej emisji z układu wylotowego lub zasilania w paliwo. Celem stosowania OBD II jest wyeliminowanie poza pokładowych systemów pomiarowo-diagnostycznych i zastąpienie ich jednym, zunifikowanym systemem pokładowym, za pomocą którego będzie można dokonywać kontroli i diagnostyki układu napędowego, a docelowo całego pojazdu.

Zastosowanie systemu OBD II (w Europie nazywanego EOBD) w samochodzie osobowym oznacza wyposażenie pojazdu w standardowy zespół czujników, urządzeń i jednostek sterujących, które zapewniają spełnienie norm i uregulowań OBD II w zakresie zanieczyszczania środowiska.

Podstawowe wymagania wobec układów OBD II to:

1. znormalizowane diagnostyczne przyłącze wtykowe;

2. znormalizowane kody błędów dla wszystkich użytkowników;

3. możliwość identyfikacji błędów przez wszystkie dostępne na rynku urządzenia diagnostyczne;

4. możliwość stwierdzenia warunków wystąpienia błędu;

5. znormalizowanie warunków wskazań błędów dotyczących emisji substancji szkodliwych;

6. znormalizowanie oznaczeń oraz skrótów części konstrukcyjnych i systemów. Podstawowe założenia systemu diagnostycznego OBD II to:

• kontrola wszystkich urządzeń mających wpływ na końcową emisję z pojazdu;

• ochrona reaktora katalitycznego spalin przed uszkodzeniem;

• optyczne wskazania ostrzegawcze gdy urządzenia mające wpływ na końcową emisję z pojazdu wykazują usterki funkcjonalne;

• pamięć błędów.

Podstawową cechą normy OBD II umożliwiającą jej powszechną akceptację i stosowanie jest niespotykany dotąd w przemyśle motoryzacyjnym poziom wymagań standaryzacyjnych. W zakresie standaryzacji norma ta niemal w całości bazuje na zaleceniach SAE (Recommended Practice).

Najbardziej istotne elementy tej standaryzacji zostały zawarte w następujących sześciu publikacjach:

• J 1930 - Wspólne terminy i skróty do określania krytycznie emisyjnych elementów dla wszystkich wytwórców sprzedających samochody w USA.

• J 1962 - Wspólne złącze transmisji danych diagnostycznych (DLC) i jego położenie w samochodzie.

• J 1979 - Wspólny czytnik informacji diagnostycznych (SAE Scan Tool).