1869684942

«i>H CALENBERG

UUU INGENIEURE

Przykład obliczeniowy

Dla podkładki prostokątnej z 2 lub 4 otworami współczynnik kształtu wy-

. hm-bę-ndV2 2-te'(tlm+be + nd)

Blachy czołowe dźwigarów IPE 300 w połączeniu doczołowym wykonane są ze stali S 235. Przyjęte wymiary elastomeru to: wysokość h_e= 320 mm, szerokość b_c= 130 mm oraz grubość t_e= 10 mm. Jako łączniki stosuje się 4 śruby M20 o klasie wytrzymałości 10.9 z 1 mm tolerancją. Projektowanie złącza bez podkładek elastomerowych według EC 3 nie będzie rozważane w dalszej części. Elastomery są materiałami prawie nieściśliwymi, co oznacza, że pod wpływem obciążenia zachowują swoją objętość i „wybrzuszają" się na boki. W związku z tymi cechami materiału podkładki o dużej grubości nie mogą przenieść tak dużych obciążeń jak podkładki cieńsze. Biorąc pod uwagę współczynnik kształtu S, wymiary podkładki elastomerowej oraz

liczbę i średnicę otworów na śruby, można określić dopuszczalne średnie naprężenie ściskające. Współczynnik kształtu jest definiowany jako stosunek powierzchni efektywnej A podkładki do przynależącej powierzchni bocznej A_s.

Ponieważ nie jest znany dokładny rozkład naprężeń ściskających, wstępnie w obliczeniach zakłada się liniowy rozkład naprężeń w podkładce. Jak zostało przedstawione na rysunku 3, istnieje możliwość wyliczenia średniego naprężenia o_m oraz wysokości efektywnej h_m na podstawie stanu równowagi sił osiowych i momentów. Liczba otworów na śruby, którą należy uwzględnić jest zależna od wysokości h .

Dopuszczalne średnie naprężenie ściskające w podkładzie rdzeniowym oblicza się następująco:

dop. o_m =    _s 30 N/mnf ¹⁴¹

0.70

Liniowy rozkład naprężeń

Przy pominięciu otworów i założeniu liniowego rozkładu, naprężenia oblicza się według wzoru:

N-4 Fs ₊ 12 ny _z    [5]

be he be he³

z naprężeniami krawędziowymi

°o⁼ o (—h./2) i o, = a (+h_e/2)

Ewentualne, pojawiające się w obliczeniach naprężenia rozciągające prowadzą do powstania sił F rozciągających śruby.

9